Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον1
|
5 |
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί |
10 |
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις. |
15 |
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς. |
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα, |
1. Ο τίτλος είναι παρμένος από το Βίο του Αντωνίου, 75, του Πλουτάρχου. Ο Πλούταρχος διηγείται πως το τελευταίο βράδυ πριν από την είσοδο του Οκτάβιου στην Αλεξάνδρεια (Αύγουστος του 30 π.Χ.) κάτω από το παράθυρο του Αντωνίου ακούστηκε ο θόρυβος ενός «αόρατου θιάσου». Δόθηκε η ερμηνεία πως ήταν ο προστάτης του Αντωνίου, ο θεός Διόνυσος που τον εγκατέλειπε («Ἐδόκει δέ τοῖς ἀναλογιζομένοις τό σημεῖον ἀπολείπειν ὁ Θεός Ἀντώνιον, ὧ μάλιστα συνεξομοιῶν καί συνοικειῶν ἑαυτόν διετέλεσεν»).
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ