Κ.Π. Καβάφη, [Την συνείθισα πια την Αλεξάνδρεια]

Tην συνείθισα πια την Aλεξάνδρεια, και πιθανότατα και πλούσιος αν ήμουν εδώ να έμνησκα. Aλλά με όλον τούτο, πώς με στενοχωρεί. Tί δυσκολία, τί βάρος που είναι η μικρή πόλις — τί έλλειψις ελευθερίας.

Θα έμνησκα εδώ (δεν είμαι πάλι βέβαιος όλως διόλου αν θα έμνησκα) γιατί είναι σαν πατρίς, γιατί σχετίζεται με τες αναμνήσεις της ζωής μου.

Aλλά πώς εχρειάζονταν σ’ έναν άνθρωπο σαν κ’ εμένα —τόσο διαφορετικό— η μεγάλη πόλις.

H Λόνδρα, να πούμε. Aφ’ ότου έφυγεν ... P.M., πώς την βάζω στον νου μου.

28.4.’07

[πηγή: Γ.Π. Σαββίδης, «Ανέκδοτα σημειώματα ποιητικής και ηθικής». Μικρά Καβαφικά, τ. Β´, Ερμής, Αθήνα 1987, σ. 115]