Ζεῦ πάτερ, ἀλλά σὺ ῥῦσαι ὑπ’ ἠέρος υἷας Ἀχαιῶν,
ποίησον δ’ άἴθρην, δὸς δ’ ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι·
ἐν δὲ φάει καί ὄλεσσον, ἐπεί νύ τοι εὔαδεν οὕτως. |
Πατέρα, απ’ τ’ Αχαιόπαιδα συ διάλυσε το σκότος,
ξαστεριά κάμε, ευδόκησε να βλέπουν οι οφθαλμοί μας,
και αφού το θέλεις, χάσε μας κάν εις το φως του ηλίου. |