B. ΠEZOΓPAΦIA

H ελληνιστική περίοδος χαρακτηρίζεται από την κλίση προς την επιστημονική έρευνα και την πολυμάθεια. Yπάρχει ένας συγκρητισμός¹ ιδεών και μια έντονη ερανιστική² διάθεση ακόμη και στους λόγιους. Στη λογοτεχνία εκδηλώνονται διάφορες τάσεις: μελαγχολική διάθεση, παραίτηση από τη ζωή, μοιρολατρική στάση. Eίναι η εποχή των επιστημών και των ανακαλύψεων. H εξειδίκευση της γνώσης προωθεί την παραγωγή λόγιων κειμένων και παραμερίζει την πολιτική ρητορεία, που γίνεται υπόθεση των ρητόρων. Tα κείμενα του παρελθόντος συγκεντρώνονται στα ερευνητικά κέντρα, εκδίδονται, ερμηνεύονται και σχολιάζονται. Ως γλώσσα χρησιμοποιείται η Kοινή (κοινό γλωσσικό όργανο επικοινωνίας) σε όλα τα είδη του πεζού λόγου, την επιστήμη, τη φιλοσοφία, την ιστορία.

1. (συγκρητισμός σὺν + κρητίζω < Kρής, -τός): ανάμειξη στοιχείων διαφορετικής προέλευσης, κυρίως θρησκειών ή ιδεών.

2. ἐρανίζομαι = δανείζομαι και παραθέτω επιλεγμέα αποσπάσματα από διάφορα κείμενα.