- α) Επιθετικός:
Καὶ ἀνὴρ σπουδαῖος ἐνίοτε ἀτυχεῖ. - β) Κατηγορηματικός:
Ἅπαντες οἱ Ἕλληνες πρὸς τὸ μέλλον ἔσεσθαι βλέπουσιν. - γ) Παράθεση:
Σιμωνίδης ὁ ποιητὴς ἀφίκετο. - δ) Επεξήγηση:
Ὁ βασιλεὺς Ἀλκίμαχος αὑτῷ παρασκευάζει ταύτην τὴν ναῦν.
| - α) Σε γενική
- Κτητική
- Δημιουργού
- Διαιρετική
- Ύλης
- Περιεχομένου
- Ιδιότητας
- Αξίας ή ποσού
- Αιτίας
- Υποκειμενική
- Αντικειμενική
- Συγκριτική:
Πολλοὶ τῶν στρατιωτῶν ἀπέπλεον ὡς ἐδύναντο. [διαιρετική]
Ἐζήτει εἶναι κύριος ἁπάντων. [αντικειμενική] - β) Σε δοτική Ἔργοις φιλόπονος ἴσθι, μὴ λόγοις μόνον. [αναφοράς]
- γ) Σε αιτιατική Διὰ μέσου τῆς πόλεως ῥεῖ ποταμὸς Κύδνος ὄνομα.
| - α) Σε γενική
- Διαιρετική
- Αναφοράς
- Αξίας
- Αντικειμενική
- Συγκριτική
- Αφετηρίας / χωρισμού
- Αιτίας [σε επιφώνημα]:
Ἀξίως ἡμῶν αὐτῶν ἐπολεμήσαμεν. [αξίας] Ἠσκήκατε τὰ εἰς τὸν πόλεμον πολὺ μᾶλλον τῶν πολεμίων. [συγκριτική] - β) Σε δοτική
- Αντικειμενική
- Αναφοράς
- Ποσού (μέτρου ή διαφοράς):
Ὁμοίως τούτῳ ἀναμάρτητός εἰμι. [αντικειμενική] - γ) Σε αιτιατική
- Mε τα ομοτικά μόρια νή, μά· σχηματίζονται εμπρόθετοι προσδιορισμοί που δηλώνουν επίκληση:
Nὴ τοὺς θεοὺς συγγνώμην ἔχω ὑμῖν. - Αναφοράς [σε τροπικά επιρρήματα + ἔχω]:
Εὖ ἔχομεν τὰ σώματα.
|
