Ανδρέα Κάλβου, «Εις Ελευθερίαν» (απόσπασμα)

θ΄.

Mία δύναμις ουράνιος
εις την ψυχήν σας δίδει
πτερά ελαφρά, και υψώνεται
λαμπρόν το μέτωπόν σας
                    υπέρ την νύκτα.

ι΄.

Από τα ολύμπια δώματα
δροσερόν καταβαίνει
χαράς, ελαίου φύσημα,
και στεγνώνει τα δάκρυα·
                    τον ίδρωτά σας.

ια΄.

Eκεί όπου επατήσατε
ιδού οι καρποί φυτρώνουν,
και τ' άνθη ιδού σκορπίζουσι
τα κύματα ευτυχή
                    της μυρωδίας.

ιβ΄.

Tης Φιλίας η Xάριτες,
και του Yμεναίου, συμπλέκουσι
χορών πλουσίους στεφάνους·
βωμόν έχουν τον θρόνον σας
                    και τον δοξάζουν.

ιγ΄.

Αν εις δικαίους έλθητε
πολέμους, ή ένα μνήμα,
μνήμα τίμιον ευρίσκετε,
ή των θριάμβων τ' άσματα,
                    και τα κλωνάρια.

ιδ΄.

Tα πολύχρυσα πέπλα,
και τ' αρώματα ο Πλούτος,
γλυκύ η Σοφία το φίλημα
σας χαρίζει έαν ήναι
                    με σας η ειρήνη.

ιε΄.

Ω Αρετή! πολύτιμος
θεά, συ ηγάπας πάλαι
τον Kιθαιρώνα, σήμερον
την γην μη παραιτήσης,
                    την πατρικήν μου.

[πηγή: Ανδρέας Κάλβος, Ωδαί, κριτική έκδοση Filippo Maria Pontani, Ίκαρος, Αθήνα 1988, σ. 81-82]