Επαναληπτικές Ερωτήσεις Αυτοαξιολόγησης

Μέρος Α' - Κεφάλαιο 7ο - Θετικοί και Αρνητικοί Αριθμοί

Α. Ασκήσεις Σωστού ή Λάθους

Τοποθέτησε ένα "x" στην αντίστοιχη θέση		ΣΩΣΤΟ	ΛΑΘΟΣ
1.	7,2 + (-5) = 2,2
2.	-1,2 - 0,2 = -1
3.	-2,2 + 2,2 = -4,4
4.	7,8 - 8 = 0,2
5.	3,5 - 9 = -5,5
6.	3,5 - 4,5 = -1
7.	6 - 15 = -11
8.	3 - 8,4 = -5,4
9.	6 - 17 = -9
10.	59 - 64 = -5

B. Ασκήσεις Συμπλήρωσης κενού

Συμπλήρωσε τα κενά στις παρακάτω ισότητες:
(α) (...8) + (...3) + (...6) + (...5) = +4 (β) (...8) + (...3) + (...6) + (...5)=-10
(γ)(...3,7) + (....14,8) + (...5,2) + (...16,3)=0 (δ) (...3,7) + (...14,8) + (...5,2) + (...16,3)=-10,4

Βρες ποιο από τα Α, Β, Γ, Δ και Ε είναι το μεγαλύτερο, αν γνωρίζεις ότι: Α + (-1) = Β + 3 = Γ + (-3) = Δ + 4 = Ε + (-5)

Βρες τα αθροίσματα:

(α) 1+(-2) + 3+(-4)+ ... +49 + (-50), (β) 1+(-2) + 3 + (-4)+ ... +(-198) + 199

Βάλε τα γράμματα Α, Ε, Ι, Κ, Ο, Π, Ρ, Υ και Ω με αύξουσα σειρά και γράψε τη λέξη που βρήκες, όταν: Α = 4+(-1,5), Ε = -0,8+(-4,8),

Ι = -0,8+4,8, Κ = 4+1,5, Ο = 0,8 + 4,8, Π = 0,8 + (-0,8), Ρ = 0,8+(-4,8), Υ = -4+(-1,5), Ω = -4+1,5

Πολλαπλασίασε ανά δύο τους τρεις ρητούς -6,5, 3,5 και -4,5 με όλους τους δυνατούς τρόπους. (α) Πόσοι τρόποι υπάρχουν; (β) Ποιος από τους τέσσερις ρητούς 29,25, -15,75, -22,75 και 15,75 ως αποτέλεσμα των πολλαπλασιασμών αυτών είναι λάθος;

Συμπλήρωσε τα κενά στο σχήμα:		Αν γνωρίζεις ότι:

Συμπλήρωσε τα κενά στα σχήματα, Εικόνα
αν γνωρίζεις ότι:

Γ. Ασκήσεις Αντιστοίχισης

Αντιστοίχισε κάθε στοιχείο της πρώτης στήλης στο στοιχείο της δεύτερης στήλης που βγάζει το ίδιο αποτέλεσμα

(α)

(+14)+(-17)	(+3)+(-23)
(-12)+(-8)	(+11)+(-11)
(+11)+(-9)	(-22)+(+19)
(-5)+(+25)	(-19)+(+21)
(-16)+(+16)	(+37)+(-17)

(β)

(+13)-(-18)	(+3)-(+7)
(+11)-(+3)	(+13)-(+13)
(-5)-(+25)	(-37)-(-7)
(-16)-(-16)	(+17)-(+9)
(-12)-(-8)	(-2)-(-33)

(γ)

(-2)·0,5·9·10	900
2·5·(-0,9)·(-10)	-900
2·(-5)·(-9)·(-10)	9
-2·5·9·(-10)	-90
0,2·(-5)·(-0,9)·10	90

Το παράπονο της Άννας

Η βιβλιοθήκη ήταν πάντα στην ίδια θέση, από τότε που η Άννα θυμάται τη ζωή της σε τούτο το δωμάτιο. Ήταν το τελευταίο πράγμα που έβλεπε πριν την πάρει ο ύπνος, αφού το κρεβάτι της βρισκόταν ακριβώς απέναντι.

Της άρεσε πολύ να τοποθετεί στα ράφια τα βιβλία της, αλλά και ότι άλλο αγαπούσε εύρισκε πάντα θέση στη μικρή βιβλιοθήκη. Συχνά τα μετακινούσε και τα έφτιαχνε διαφορετικά για να τα αγαπήσει πάλι από την αρχή με νέα διάθεση.

Μόνο στους "κύβους" της δεν άλλαζε ποτέ θέση. Έμεναν πάντα στο ίδιο ράφι που ήταν ψηλά στη μέση περίπου της βιβλιοθήκης. Εκεί που το βλέμμα έπεφτε πιο συχνά. Αν και το ράφι για τους κύβους ήταν πάντα το ίδιο, τους άλλαζε τακτικά διάταξη. Έχτιζε κάθε φορά με άλλο τρόπο τα ξύλινα παραλληλεπίπεδα αφήνοντας ανάμεσα κενά σαν παράθυρα και πόρτες. Στο τέλος τοποθετούσε στην κορυφή, σα στέγη, τις πυραμίδες και τους κώνους.

Κάθε βράδυ πριν ξαπλώσει γύριζε το φωτιστικό του γραφείου με τέτοιο τρόπο ώστε να φωτίζει τους κύβους της. Το φως τρύπωνε από τα κενά και με τις σκιές έδινε βάθος στο χώρο, στις σκέψεις και στα όνειρα που έκανε η Άννα λίγο πριν ο ύπνος της κλείσει τα βλέφαρα

Ένα βράδυ το ξαφνικό μπουρίνι και η ασυνήθιστα δυνατή καταιγίδα αναστάτωσε την περιοχή. Το ρεύμα κόπηκε και το σπίτι βυθίστηκε στο σκοτάδι. Η μητέρα της Άννας άναψε ένα κερί και το ακούμπησε στο γραφείο της.

- Δεν ξέρουμε πότε θα έρθει το φώς καλύτερα να κοιμηθείς, της είπε η μητέρα της.

Η Άννα μισοξάπλωσε στο κρεβάτι και κοίταξε το δωμάτιό της κάτω από το φως του κεριού που τρεμόπαιζε. Όσες φορές και αν το ξανάφερε στο νου της ποτέ δεν ήταν σίγουρη αν ήταν όνειρο η πραγματικότητα αυτό που είδε εκείνο το βράδυ.

Όλα γύρω μίκρυναν και χάθηκαν στο σκοτάδι και μόνο οι "κύβοι" μεγάλωσαν και έμειναν να αιωρούνται φωτισμένοι στη μέση του απέραντου χώρου. Δεν ήταν όμως οι κύβοι που ήξερε. Ήταν μια σύνθεση διαφορετική, μια άλλη κατασκευή, κάτι σαν το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο που έμοιαζε να πλέει φωτισμένος στη σκοτεινή απεραντοσύνη. Δίπλα του βρισκόταν οι πυραμίδες της Αιγύπτου στη σκοτεινή έρημο, φωτισμένες από την πανσέληνο. Πιο πίσω ήταν το Κολοσσαίο της Ρώμης κοντά στον καθεδρικό του Μιλάνου και στο βάθος τα Μετέωρα που φωτίζονταν από τους κεραυνούς. Κάποια στιγμή της φάνηκε ότι είδε στο βάθος τη Μονεμβασιά ή μπορεί και τη Σαντορίνη, με τα σπίτια σκαρφαλωμένα στη κορυφή για να σωθούν από τα νερά. Μετά, ήταν σίγουρη πως είδε φωτισμένο τον Παρθενώνα γιατί γνώρισε τα τρίγωνα στα αετώματά του. Και αμέσως λίγο πιο κει το Ολυμπιακό στάδιο τη μέρα της μεγάλης γιορτής να απογειώνεται μέσα από τα πυροτεχνήματα.

- Θεέ μου, σκέφτηκε, τι ομορφιά. Βάλε εσύ το φως και άσε με να βάλω εγώ το σχήμα να φτιάξουμε από την αρχή τον κόσμο.

- Επιτέλους ήρθε το φώς, ακούστηκε η φωνή της μητέρας της.

- Δεν εννοούσα αυτό το φώς, Θεέ μου, ψιθύρισε με παράπονο η Άννα…