Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Γυμνασίου - Λυκείου)

exofyllo

 

 

 

 

 

 

 

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΡΧΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ

Συγγραφέας:     ΜΙΧ. Χ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗΣ

Λογότυπο ΕΣΠΑΗ επανέκδοση του παρόντος βιβλίου πραγματοποιήθηκε από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών & Εκδόσεων «Διόφαντος» μέσω ψηφιακής μακέτας, η οποία δημιουργήθηκε με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ / ΕΠ «Εκπαίδευση & Διά Βίου Μάθηση» / Πράξη «ΣΤΗΡΙΖΩ».

Οι διορθώσεις πραγματοποιήθηκαν κατόπιν έγκρισης του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

MIX. Χ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Η συγγραφή και η επιστηµονική επιµέλεια του βιβλίου πραγµατοποιήθηκε
υπό την αιγίδα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ
ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

 

ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ - ΛΥΚΕΙΟΥ

 

 

 

 

 

 

 

 

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΩΝ «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ»

 

 

 

 

Το βιβλίο αυτό είναι συνοψισμένη μορφή του έργου «Γραμματική της αρχαίας ελληνικής» του Μιχ. Χ. Οικονόμου, έκδοσης 1971 του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη).

Η συνόψιση του βιβλίου έγινε με ευθύνη του Κέντρου Εκπαιδευτικών Μελετών και Επιμορφώσεως (ΚΕΜΕ).

 

 

 

 

ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ

(Ανεξάρτητα από το γένος, τον αριθμό και την πτώση της κάθε συντομογραφίας, νοούνται ανάλογα με τα συμφραζόμενα, και τα άλλα γένη, οι πτώσεις και οι αριθμοί, καθώς και τα παράγωγα επιρρήματα).

 

αδύν(ατο)

βλ(έπε)

θετ(ικός)

αθροιστ(ικό)

γεν(ική)

θηλ(υκό)

αιγυπτ(ιακός)

γραμμ(ατικός)

ιστ(ορικοί)

αιτ-ιατ(ική)

δευτερόκλ(ιτα)

ιων(ικό)

αιτιολογ(ικός)

δηλ(αδή)

κ(αι) α(κόλουθα) [ύστε­

αι(ώνας)

διαζευκτ(ικός)

ρα από αριθμό]

αμετάβ(ατο)

διάθ(εση)

κ(αι) ά(λλα)

αναδιπλ(ασιασμός)

δικατάλ(ηκτα)

κ(αι) α(λλού)

αναφορ(ικός)

δοτ(ική)

κ(αι) ε(ξης)

αντίθ(ετο)

δυϊκ(ός)

κ(αι) τ(α) λ(οιπά)

αντων(υμία)

ελλ-ην(ικός)

κατ-άλ(ηξη)

ανώμ(αλο)

εμπρόθ(ετος)

κατάλ(ογος)

αόρ(ιστος)

ενεργ-ητ(ικός)

καταχρηστ(ικός)

απαρ-έμφ(ατο)

ενεστ-ώτ(ας)

κάτ(οικος)

αποθετ(ικό)

ενεστ-ωτ(ικός)

κεφ(άλαιο)

απρόσ(ωπο)

εν-ικ(ός)

κλ-ητ(ική)

αριθμ-ητ(ικό)

ενν(οεῖται)

κλ-ίσ(η)

αρ-ιθμ(ός)

ενρινόλ(ηκτα)

κύρ(ιο)

αρσ-εν(ικό)

επίθ(ετο)

κυριολ(εκτικά)

αρχ(αίος)

επιθ(ετικός)

λ(έξη)

αρχ(ικός)

επίρρ(ημα)

λ(όγου) χ(άρη)

ασυναίρ(ετος)

επιρρ(ηματικός)

μέλλ-οντ(ας)

αττ(ικός)

επιφων(ήματα)

μέσ(ος)

αύξ(ηση)

επιφωνηματ(ικός)

μεταβ(ατικό)

αφηρημ(ένο)

ευκτ(ική)

μ(ε)τ(α)β(ατικό)

αφωνόλ(ηκτα)

εύχρ(ηστος)

μεταγ-εν(έστερος)

άχρ(ηστος)

θ(έμα)

μ(ε)τ(α)γ(ε)ν(έστερο)

αχώρ(ιστο)

θέμ(ατος)

μετάθ(εση)

βαρύτ(ονα)

θεματ(ικό)

μεταφορ(ικά)

μ(ε)τ(α)φ(ορικά)

περισπώμ(ενα)

συνήθ(ως)

μ(ετά) Χ(ριστόν)

περιφρ-αστ(ικός)

συνηρ-ημ(ένος)

μετ(οχή)

πίν(ακας)

συνθ-ετ(ικό)

μονολεκτ(ικός)

πλ-ηθ-υντ(ικός)

σύνθ(ετο)

Νεοελλ-ην(ική)

ποιητ(ικός)

συντ-ελ-εσμ(ένος)

Γραμμ(ατική)

πρόθ(εση)

συνών(υμα)

νεοελλ(ηνικός)

προσδ(ιορισμός)

τρικατάλ(ηκτα)

νεότ(ερα)

προσηγ-ορ(ικό)

υγρόλ(ηκτα)

οδοντ(ικός)

προστ-ακτ(ική)

υπερθ(ετικός)

Ο(ργανισμός) Ε(κδόσεως)

προσ-ωπ(ικός)

υπερσ-υντ-έλ(ικος)

Σ(χολικών) Β(ιβλίων)

πρόσ(ωπο)

υποθετ(ικός)

ομηρ(ικό)

προφ(έρεται)

υποκείμ(ενο)

όν(ομα)

προφ(ορά)

υποκορ(ιστικό)

ον-όμ(ατα)

π(ρο) Χ(ριστού)

υποσημ(είωση)

ον-ομ-αστ(ική)

ρ-ήμ(α)

υπ-οτ-ακτ(ική)

οξύτ(ονα)

ρ-ημ-ατ(ικός)

φων(ήεν)

ορθογραφ(ικός)

σ-ελ(ίδα)

φωνηεντόλ(ηκτα)

οριστ(ική)

σημ(είωση)

χαρακτ(ήρας)

ουδ-έτ(ερο)

σημασ(ία)

χρον(ικός)

ουσ-ιαστ(ικό)

σιγμόλ(ηκτα)

χρ(όνοι)

παθ-ητ(ικός)

σπάν(ια)

π(αρά)β(αλε)

σπαν(ιότερα)

παράγ(ωγα)

στερητ(ικό)

παραγωγ(ικός)

συγκρ(ιτικός)

π(αραδείγματος) χ(άρη)

συγχων(ευμένη)

παρακ-είμ(ενος)

συζ(υγία)

π(α)ρ(α)κ(εί)μ(ενος)

συμπερασματ(ικός)

§.παράγραφος

παρασύνθ(ετο)

σύμφ(ωνο)

§§ παράγραφοι

παρατ-ατ(ικός)

συμφωνόλ(ηκτα)

˘ θέση βραχύχρονου

π(α)ρ(α)τ(ατικός)

συναίρ(εση)

φωνήεντος

παραχωρητ(ικός)

σύνδ(εσμος)

¯ θέση μακρόχρονου

παροξύτ(ονα)

συνηθ(έστερα)

       φωνήεντος