Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986) 

Γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες. Η γιαγιά του από τη μεριά του πατέρα του ήταν Αγγλίδα. Από το 1914-1921 έζησε με τους γονείς του στη Γενεύη. Στη νεότητά του μελέτησε με πάθος αγγλική, γαλλική, αργεντίνικη, γερμανική και βορειοαμερικανική λογοτεχνία. Άρχισε να γράφει πρώτα ποιήματα στη 10ετία του '20, κατόπιν δεξιοτεχνικές μυθοπλασίες και, τελευταία, στη 10ετία του '80, βιβλία δοκιμίων. Είναι δεσπόζουσα μορφή στην ισπανόφωνη λογοτεχνία του 20ού αιώνα και το έργο του επηρέασε πολλούς συγγραφείς σε όλο τον κόσμο. Από κάποια εσφαλμένη σύνδεση του έργου του με τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες που είχε πει ότι, όταν άρχισε να γράφει πρόζα στη δεκαετία του '60, το δωμάτιό του ήταν γεμάτο με βιβλία του Μπόρχες, χρησιμοποίησαν τον όρο «μαγικός ρεαλισμός» και για το έργο του Μπόρχες. Στα πεζά κείμενά του ο Μπόρχες συνδυάζει το δοκίμιο με την επιστημονική φαντασία, την αστυνομική νουβέλα, το φανταστικό δοκίμιο, τη λογοτεχνική κριτική και αυτοβιογραφία. Έργα του: Ο πυρετός του Μπουένος Άιρες (1923), Το αντικριστό φεγγάρι (1925). Πεζά: Τετράδιο Σαν Μαρτίν (1929), Παγκόσμια Ιστορία της Ατιμίας (1935), Ο κήπος του διχαλωτού μονοπατιού (1942), Ιστορίες (1944), Το Άλεφ (1949), Η έκθεση του Δρ. Μπρόντι (1970), Το βιβλίο της άμμου (1975). Δοκίμια: Εννέα δαντικά δοκίμια (1982) κ.ά. Το έργο του Μπόρχες μεταφράστηκε με επιτυχία στην Ελλάδα και έχει πολλούς θαυμαστές.