Κώστας Στεργιόπουλος 

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δίδαξε ως καθηγητής σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης και ως λέκτωρ στην έδρα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1972 εξελέγη καθηγητής της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ασχολήθηκε με την πεζογραφία, την ποίηση και την κριτική. Οι καταβολές του ποιητικού του έργου βρίσκονται στο συμβολισμό των ποιητών του μεσοπολέμου, που αποτέλεσε και ιδιαίτερο αντικείμενο των κριτικών του μελετών. Το έργο του: α) Πεζογραφία: Πρώτοι αποχωρισμοί, διηγήματα (1947), Η κλειστή ζωή, μυθιστόρημα (1952). β) Ποίηση: Τα τοπία του φεγγαριού (1955), Η σκιά και το φως (1960), Το χάραμα του μύθου (1963), Ο κίνδυνος (1965), Τα τοπία του ήλιου (1971), Έκλειψη (1974), Τα μισά του πλου (1979). γ) Κριτικά: Ο Τέλλος Άγρας και το πνεύμα της παρακμής (1962), Από το συμβολισμό στη «νέα ποίηση» (1967), Οι επιδράσεις στο έργο του Καρυωτάκη (1972) κ.ά. Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1961, με το Κρατικό Βραβείο Κριτικής το 1974 και το Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1992.