Γιάννης Δάλλας  

Γεννήθηκε το 1924 στη Φιλιππιάδα. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε αρχικά στην ιδιωτική εκπαίδευση και στη συνέχεια ως καθηγητής της νεοελληνικής λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έργα: Ποίηση: Federico Garcia Lorca (1948), Εφτά πληγές (1950), Απόπειρα μυθολογίας (1952), Κυκλοδίωκτα (1956), Πόρτες εξόδου (1960), Ανατομία (1971), Το τίμημα (1981), Ο ζωντανός χρόνος (1985), Ο ποιητής και το ποίημα (1988), Αποθέτης (1993). Συγκεντρωτικές εκδόσεις: Εξαγορά (1965, επιλογή ποιημάτων 1948-1964) και Ποιήματα 1948-1988 (1990). Κριτικά και Δοκίμια: Εποπτείες (1954), Υπερβατική συντεχνία (1958), Καβάφης και Ιστορία (1974), Εισαγωγή στην ποιητική του Μίλτου Σαχτούρη (1979, β' εκδ. συμπληρωμένη με τίτλο Ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης 1997). Οι ψαλμοί του Δαβίδ υπό Ανδρέου Κάλβου — εισαγωγή-σχόλια (1981), Ο Καβάφης και η Δεύτερη Σοφιστική (1984), για το οποίο του απονεμήθηκε Κρατικό Βραβείο, Ο ελληνισμός και η θεολογία στον Καβάφη (1986), Σπουδές στον Καβάφη (1987), Η δημιουργική δεκαετία στην ποίηση του Βάρναλη (1988), Πλάγιος Λόγος (1990), Η ποιητική του Ανδρέου Κάλβου (1992), Ανδρέου Κάλβου Η Ιωνιάς — φιλολογική επιμέλεια (1992), Ανδρέας Κάλβος, Ωδαί — φιλολογική επιμέλεια Γιάννης Δάλλας (1997). Μεταφράσεις: Αρχαίοι Έλληνες Λυρικοί - Ιαμβογράφοι (1977). Έχει τιμηθεί με το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας, το 1999.