ἐν παντὶ συνεχεῖ: σε καθετί που παρουσιάζει συνοχή, συνέχεια
διαιρετῷ: που μπορεί να διαιρεθεί. (Θυμήσου με την ευκαιρία τη σημασία των ρηματικών επιθέτων σε -τός και -τέος. Αλήθεια, γιατί τα επίθετα αυτά τα λέμε ρηματικά;)

ἴσον: ένα κομμάτι ίσο με το άλλο (άρα διαίρεση σε δύο ίσα μέρη)
κατ' αὐτὸ τὸ πρᾶγμα: σε σχέση με το ίδιο το πράγμα (: με μέτρο τα ίδια τα πράγματα: με κριτήρια αντικειμενικά)
πρὸς ἡμᾶς: σε σχέση με εμάς (: με μέτρο τον εαυτό μας: με κριτήρια υποκειμενικά)
πᾶσιν: για όλους
πλεονάζει: είναι πάρα πολύ
ἐλλείπει: είναι πολύ λίγο
ἴσῳ γὰρ ὑπερέχει καὶ ὑπερέχεται: γιατί αυτό (= το 6) υπερέχει το ένα από τα άλλα δύο (= το 2) κατά τον ίδιο αριθμό μονάδων κατά τον οποίο υπερέχεται από το άλλο (= το 10): υπερέχει και ύπερέχεται κατά τον ίδιο αριθμό μονάδων.
κατὰ τὴν ἀριθμητικὴν ἀναλογίαν: σύμφωνα με τις διδασκαλίες της αριθμητικής
τῳ: τινι
μνᾶ: μονάδα βάρους, η οποία όμως παρουσίαζε μεγάλη ποικιλία από εποχή σε εποχή και από πόλη σε πόλη. Εδώ ο λόγος πρέπει να είναι για την αττική μνα, που στην εποχή του Αριστοτέλη πρέπει να είχε βάρος ±435 γρ.
ὁ ἀλείπτης: ο προπονητής
Μίλωνι (ονομαστική: Μίλων): μεγάλος αθλητής από τον Κρότωνα, τη γνωστή ελληνική αποικία στην Κάτω Ιταλία. Έζησε στον 6ο αι. π.Χ. Η αρχαιότητα μιλούσε με θαυμασμό για τη μεγάλη του δύναμη.

δρόμος: τρέξιμο
ἐπιστήμων: ειδήμονας, γνώστης, ειδικός
φεύγει: αποφεύγει
ζητεῖ: ψάχνει να βρει, επιζητεί, προσπαθεί να πετύχει
αἱρεῖται: προτιμά, επιλέγει
μέσον οὐ τὸ τοῦ πράγματος: όχι το από καθαρά ποσοτική άποψη μέσον

μήτε πλεονάζει μήτε ἐλλείπει: Εδώ είναι χρήσιμο να θυμηθούμε όσα διαβάσαμε στην 4η Ενότητα για τις αρετές που αρμόζουν σε κάθε περίσταση. Η κάθε αρετή κατά τον Αριστοτέλη είναι μεσότης, είναι δηλ. το μέσον ανάμεσα στα δύο άκρα, την υπερβολή και την έλλειψη, που έχουν και τα δύο αρνητικό χαρακτήρα. Έτσι, ο ανδρείος βρίσκεται στο μέσον, ενώ στο ένα άκρο —της υπερβολής— βρίσκεται ο θρασύς και στο άλλο άκρο —της έλλειψης— ο δειλός. Το ίδιο συμβαίνει και με τις αρετές της σωφροσύνης και της πραότητας, που είναι μεσότητες· στο άκρο της υπερβολής σχετικά με τις αρετές αυτές βρίσκεται, αντίστοιχα, ο ακόλαστος και ο οργίλος. Ο Αριστοτέλης δεν αναφέρει καν (στην 4η Ενότητα) το άκρο της έλλειψης σχετικά με τις αρετές αυτές, επειδή συναντάται πολύ πιο σπάνια από το άκρο της υπερβολής.

ἐπιστήμων: Έχει παρόμοια σημασία με τον όρο τεχνῖται που θα δούμε στην επόμενη ενότητα. Δεν εννοούνται δηλαδή εδώ επιστήμες όπως τα μαθηματικά, γιατί αυτές δεν ασχολούνται με το υποκειμενικό αλλά με το αντικειμενικό μέσο.