| ΧΟ. | Ἔρως ἀνίκατε μάχαν, | στροφή | | | Ἔρως, ὃς ἐν κτήμασι πίπ- | | | | τεις, ὃς ἐν μαλακαῖς παρει- | | | | αῖς νεάνιδος ἐννυχεύεις, | | | | φοιτᾷς δ᾽ ὑπερπόντιος ἔν τ᾽ | 785 | | | ἀγρονόμοις αὐλαῖς· | | | | καί σ᾽ οὔτ᾽ ἀθανάτων | | | | φύξιμος οὐδεὶς οὔθ᾽ | | | | ἁμερίων σέ γ᾽ ἀνθρώ- | | | | πων, ὁ δ᾽ ἔχων μέμηνεν. | 790 | | | | | | | Σὺ καὶ δικαίων ἀδίκους | αντιστρ. | | | φρένας παρασπᾷς ἐπὶ λώ- | | | | βᾳ· σὺ καὶ τόδε νεῖκος ἀν- | | | | δρῶν ξύναιμον ἔχεις ταράξας· | | | | νικᾷ δ᾽ ἐναργὴς βλεφάρων | 795 | | | ἵμερος εὐλέκτρου | | | | νύμφας, τῶν μεγάλων | | | | πάρεδρος ἐν ἀρχαῖς θε- | | | | σμῶν· ἄμαχος γὰρ ἐμπαί- | | | | ζει θεὸς Ἀφροδίτα. | 800 | ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ | ΧΟ. | Έρωτα, που δε γονάτισες ποτέ στον πόλεμο,
Έρωτα, που ορμάς και γεμίζεις την πλάση,
που στ' απαλά τα μάγουλα
της κόρης νυχτερεύεις,
που σεργιανάς τις θάλασσες
και των ξωμάχων τα κατώφλια,
κανείς δε σου γλυτώνει
μηδέ θνητός μηδέ αθάνατος·
φωλιάζεις στο κορμί και το μανίζεις. |
790 | | | | | | | Εσύ των δικαίων ξεστρατίζεις το νου
και στο χαμό τον σέρνεις·
εσύ και τούτη την αμάχη φούντωσες
μέσα σ' αυτό το σόι·
της γόνιμης νύφης νικά
λαγαρός των βλεφάρων ο πόθος
που κυβερνά συντροφικά
με τους άλλους θεσμούς τους μεγάλους.
Η Αφροδίτη δίχως μέριμνες μας περιπαίζει. |
800 | | | | | | | (Η Αντιγόνη βγαίνει από το παλάτι συνοδευόμενη από φρουρούς) | | |
