| 441 |
σὲ δή, σὲ (καλῶ) |
σε σένα, σε σένα μιλώ |
| |
νεύω κάρα |
σκύβω το κεφάλι |
| |
φής, ἤ.......δεδρακέναι |
ομολογείς ή αρνείσαι ότι έκανες |
| |
καὶ φημί.....κοὐκ ἀπαρνοῦμαι |
και ομολογώ και δεν αρνούμαι (ειρωνεία) |
| |
κομίζοις ἂν (αντί κόμιζε) |
μπορείς να πας (ηπιότερος ο τόνος της εντολής) |
| |
ἔξω βαρείας.........ἐλεύθερον (πλεονασμός) |
εντελώς απαλλαγμένος από τη βαριά κατηγορία |
|
μὴ μῆκος |
όχι με πολυλογία |
|
κηρυχθέντα (κτγρμ. μτχ.) |
ότι είχε διακηρυχθεί |
|
ᾔδη τί δ' οὐκ ἔμελλον
(ενν. εἰδέναι) |
το 'ξερα· πώς ήταν δυνατό να μην το ξέρω; |
|
ὑπερβαίνω |
παραβαίνω |
| 450 |
οὐ γὰρ |
ναι (σχ. αποσιώπησης), γιατί δεν... |
| |
σθένω (‹σθένος = δύναμη) |
έχω δύναμη |
| |
ἄγραπτα κἀσφαλῆ νόμιμα |
άγραφοι και απαρασάλευτοι νόμοι |
| |
θνητὸν (σὲ) ὄνθ' (ενδοτ. μτχ.) |
εσύ, αν και θνητός |
| |
ὑπερδραμεῖν (ὑπερτρέχω) |
να ξεπεράσεις |
| |
οὐ νῦν κἀχθὲς |
όχι σήμερα και χθες (δηλ. πρόσκαιροι) |
| |
ἀεί ποτε ζῇ |
έχουν αιώνια ισχύ |
| |
φρόνημα (‹φρονῶ) |
διάθεση, αλαζονεία |
| |
δείσασα (αιτιολ. μτχ.) |
επειδή φοβήθηκα, από φόβο |
| |
ἐν θεοῖσι (εμπρ. προσδ.
τόπου· δηλώνει το ενώπιον) |
μπροστά στους θεούς (η πρόθεση ἐν + δοτ. χρησιμοποιείται στο δικανικό λεξιλόγιο) |
| |
ἐξῄδη θανουμένη (κτγρμ. μτχ.) |
ήξερα πολύ καλά πως θα πεθάνω |
| 460 |
τί δ' οὔ (ενν. ἔμελλον
εἰδέναι) |
πώς όχι; (δηλ. γιατί να μην το ξέρω; Η πρόκληση και η περιφρόνηση υποδηλώνουν το αγέρωχο ήθος της Αντιγόνης) |
| |
πρόσθεν τοῦ χρόνου |
πριν από τον μοιραίο χρόνο, πρόωρα |
| |
λέγω |
εννοώ, θεωρώ |
| |
ὅστις γὰρ |
ο γὰρ αιτιολογεί την προηγούμενη άποψη της Αντιγόνης |
| |
κατθανὼν (αντί καταθανὼν)
(υποθ. μτχ.) |
αν (όταν) πεθάνει |
| |
κέρδος φέρω |
έχω κέρδος, είμαι κερδισμένος |
| |
μόρος |
μοίρα, θάνατος |
| |
τοῦδε τοῦ μόρου τυχεῖν
(ἐμὲ) |
να έχω αυτή τη μοίρα, να υποστώ αυτό τον θάνατο |
| |
παρ' οὐδὲν ἄλγος
(ἐστὶν) |
καθόλου δε με λυπεί |
| |
εἰ ἠν(ε)σχόμην ἄθαπτον
νέκυν |
αν ανεχόμουν να μένει άταφο το πτώμα |
| |
ἀλγύνομαι (‹ἄλγος = πόνος) |
λυπούμαι, θλίβομαι |
| |
κείνοις |
δηλ. αν ανεχόταν να μένει άταφος ο Πολυνείκης |
| |
τοῖσδε |
δηλ. το να υποστεί η ίδια το μοιραίο |
| |
σοὶ δέ....τυγχάνειν |
η συντακτ. σειρά: εἰ δοκῶ σοι νῦν τυγχάνειν δρῶσα μῶρα |
| |
τυγχάνω δρῶν μῶρα |
τυχαίνει να κάνω ανοησίες, είμαι ανόητος |
| 470 |
ὀφλισκάνω μωρίαν |
θεωρούμαι μωρός (ή) |
| |
δηλοῖ.....παιδός |
ο χαρακτήρας της κόρης φαίνεται πως είναι σκληρός από σκληρό πατέρα |
| |
εἴκω |
υποχωρώ |
| |
τὰ ἄγαν σκληρὰ |
τα πιο αλύγιστα |
| |
ἴσθι πίπτειν (αντί
πίπτοντα = κτγρμ. μτχ.) |
μάθε ότι ταπεινώνονται |
| |
μάλιστα |
πολλές φορές, συχνά |
| |
ὁ, ἡ ἐγκρατής, -ὲς
(‹ἐν + κράτος) |
στερεός, σκληρός |
| |
ὀπτὸς ἐκ πυρὸς |
πυρακτωμένος |
| |
περισκελὴς (‹περί + σκέλλω
= σκληρύνω) |
πολύς σκληρός, άκαμπτος |
| |
πλεῖστα (με επιρρ. σημασία) |
τις πιο πολλές φορές |
| |
θυμούμενοι ἵπποι |
θυμοειδή, αγριεμένα άλογα |
| |
καταρτύομαι |
σωφρονίζομαι, δαμάζομαι |
| |
οὐκ ἐκπέλει |
δεν επιτρέπεται |
| |
μέγα φρονῶ |
μεγαλοφρονώ, υπερηφανεύομαι |
| |
οἱ πέλας (ενν. ὄντες) |
αυτοί που είναι πλησίον, οι άλλοι |
| 480 |
ἐξηπίστατο ὑβρίζειν |
ήξερε καλά να αυθαδιάζει |
| |
οἱ προκείμενοι νόμοι |
οι νόμοι που (έχουν θεσπιστεί και) ισχύουν |
| |
ἥδε |
έλξη από το ὕβρις, αντί τόδε |
| |
ἐπαυχεῖν καὶ γελᾶν
(ως επξγ. του ἥδε) |
να καυχιέται και να χλευάζει |
| |
ἦ (επίρρ.) |
αλήθεια |
| |
ταῦτα κράτη |
η νίκη αυτή |
| |
κείσεται ἀνατὶ
(‹ἄνατος = αβλαβής) |
θα εξακολουθεί να μένει χωρίς τιμωρία |
| |
ὁμαιμονέστερος (ὁ, ἡ
όμαίμων, τὸ ὅμαιμον) |
πλησιέστερος συγγενής |
| |
Ζεὺς ἑρκεῖος (ἕρκος
= αυλή) |
Δίας, ο προστάτης του σπιτιού |
| |
τοῦ παντὸς Ζηνὸς ἑρκείου |
από όλους τους συγγενείς |
| |
οὐκ ἀλύξετον (δυϊκ. αρ.
του ρ. ἀλύσκω) |
δε θα ξεφύγουν |
| |
ἴσον ἐπαιτιῶμαί τινα |
εξίσου κατηγορώ κάποιον |
| 490 |
βουλεῦσαι (επξγ. στο τάφου) |
ότι δηλ. σκέφθηκε και σχεδίασε |
| |
καὶ νιν καλεῖτ(ε) |
φωνάξτε κι αυτήν |
| |
λυσσῶσαν |
λυσσασμένη, μαινόμενη |
| |
οὐδ' ἐπήβολον φρενῶν
(οὖσαν) |
να μην ελέγχει το λογικό της |
| |
φιλεῖ δ'.......τεχνωμένων |
η συντακτ. σειρά: ὁ δὲ θυμὸς τῶν μηδὲν ὀρθῶς τεχνωμένων ἐν σκότῳ φιλεῖ πρόσθεν ᾑρῆσθαι κλοπεὺς = η ψυχή αυτών που μηχανεύονται άσχημες πράξεις στο σκοτάδι συνήθως προδίδεται ως ένοχη |
| |
ἐν κακοῖς τις ἁλοὺς
(αόρ. β΄ του ρ. ἁλίσκομαι) |
όταν συλληφθεί κάποιος την ώρα που κάνει το κακό |
| |
καλλύνω τι |
στολίζω κάτι, παρουσιάζω κάτι ως ωραίο |
| |
μεῖζον |
μεγαλύτερο, χειρότερο |
| |
κατακτεῖναι μ' ἑλὼν |
να με συλλάβεις και να με θανατώσεις |
| |
τί δῆτα μέλλεις (κατακτεῖναι) |
γιατί λοιπόν αργείς (να με θανατώσεις) |
| 500 |
ἀρέσκομαι |
ευχαριστιέμαι, μου είναι κάτι ευχάριστο |
| |
ἀφανδάνω (‹ἀπό + ἁνδάνω) |
απαρέσκω |
| |
σοὶ τἄμ' ἀφανδάνοντ' ἔφυ |
και τα δικά μου είναι φυσικό να σου είναι δυσάρεστα |
| |
εὐκλεέστερον κλέος |
λαμπρότερη δόξα |
| |
τούτοις πᾶσιν λέγοιτ' ἂν |
όλοι αυτοί θα ομολογούσαν |
| |
ἁνδάνειν |
ότι αρέσει |
| |
ἐγκλείω γλῶσσαν |
κλείνω το στόμα (πρβλ. «καταπίνω τη γλώσσα μου») |
| |
ἡ τυραννὶς (αφηρημ. αντί
συγκεκριμ.) |
ο τύραννος |
| |
πολλά τ' ἄλλα εὐδαιμονεῖ |
εκτός από τα πολλά άλλα πλεονεκτήματα που έχει |
| |
κἄξεστιν (= καὶ ἔξεστιν) |
μπορεί ακόμη και |
| |
ὑπίλλω στόμα (η μεταφ. από
τους σκύλους που βάζουν την
ουρά στα σκέλη από φόβο) |
μαζεύω τη γλώσσα, κλείνω το στόμα |
| |
σὺ οὐκ ἐπαιδῇ |
εσύ δεν ντρέπεσαι |
| |
τῶνδε χωρὶς |
διαφορετικά από αυτούς εδώ |
| 510 |
εἰ φρονεῖς |
αιτιολ. πρότ. |
| |
οὐδὲν γὰρ |
ο γὰρ αιτιολογεί το εννοούμ. οὐκ ἐπαιδοῦμαι |
| |
ὁμόσπλαχνος
(‹ὁμοῦ + σπλάγχνον) |
αδελφός |
| |
χὠ (καὶ ὁ), κράση |
και ο |
| |
καταντίον |
απέναντι ακριβώς |
| |
ἐκ μιᾶς |
δηλ. μητρὸς |
| |
χάριν (αντικ.)
τιμᾷς δυσεβῆ |
προσφέρεις τιμές που είναι ασέβεια |
| |
μαρτυρῶ |
συμφωνώ, επιβεβαιώνω |
| |
πορθῶν (αποπειρατ. ενεστ.) |
προσπαθώντας να υποτάξει |
| |
ὕπερ (αναστροφή) |
η συντακτ. σειρά: ὑπὲρ τῆσδε γῆς |
| |
ποθῶ |
επιθυμώ, αξιώνω |
| |
ἴσος |
ίδια θέση |
| 520 |
λαχεῖν (απαρ. αποτελ.) |
ώστε να λάβει την ίδια τιμή |
| |
εὐαγῆ (‹εὖ + ἄγος) |
καθαρά, δίκαια |
| |
οὔτοι συνέχθειν
(συνεχθαίρω) ἔφυν |
δε γεννήθηκα για να συμμερίζομαι το μίσος |
| |
κάτω νυν ἐλθοῦσα |
όταν πας λοιπόν στον κάτω κόσμο |
