[Οι σκλάβοι τω Μπαρμπαρέσσω]

Οι Άραβες πειρατές των δυτικών παραλίων της Αφρικής είχαν καταντήσει με τις επιδρομές τους ο φόβος και ο τρόμος των κατοίκων όχι μόνο των παραλιακών περιοχών αλλά και της ενδοχώρας, τόσο που στην Κρήτη τούς ταύτιζαν με δαίμονες ή φανταστικά τέρατα που γυρνούσαν έφιπποι τη νύχτα και έσερναν σκλάβους στην Μπαρμπαριά όσους συναντούσαν.

Ήλιε που βγαίνεις το ταχύ, σ' ούλον τον κόσμο δούδεις,
σ' ούλον τον κόσμ' ανάτειλε, σ' ούλην την οικουμένη,
σ' τω Μπαρμπαρέσσω τις αυλές, ήλιε, μην ανατείλεις,
κι αν ανατείλεις, ήλιε μου, να γοργοβασιλέψεις,
γιατ' έχουν σκλάβους έμορφους, πολλά παραπονιάρους,
και θα γραθού οι γιαχτίδες σου 'που τω σκλαβώ τα δάκρυα.

δούδεις: δίνεις (χύνεις το φως σου).
γραθού: υγραθούν.
που: από.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Τι πετυχαίνει ο λαϊκός ποιητής με την παράκληση που κάνει στον ήλιο;
Το τραγούδι συμπυκνώνει μια ολόκληρη ιστορική εμπειρία μέσα σε έξι στίχους. Να βρείτε α) ποια είναι αυτή η εμπειρία, β) πώς κατορθώνει ο λαϊκός ποιητής να την εκφράσει;

Εικόνα