Ιστορία (Α΄ Λυκείου) - Βιβλίο Μαθητή (Εμπλουτισμένο)
| 3. Οι Φοίνικες | |
| Οι Φοίνικες ήταν ένας λαός σημιτικής καταγωγής. Από τις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ. ήταν οργανωμένοι σε πόλεις-βασίλεια σε μια λωρίδα γης στο βόρειο παράκτιο τμήμα της ανατολικής Μεσογείου. Η φύση της χώρας τους, η οποία δε διευκόλυνε την ανάπτυξη γεωργικής παραγωγής, οδήγησε τους κατοίκους στην ενασχόληση με τη βιοτεχνία και κυρίως με το εμπόριο. Οι Φοίνικες, κατεξοχήν ναυτικός λαός, ίδρυσαν πολλές εμπορικές αποικίες στη Μεσόγειο. Η σπουδαιότερη ήταν η Καρχηδόνα, η οποία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη δυτική Μεσόγειο μέχρι το 2ο αι. π.Χ. Το σημαντικότερο επίτευγμά τους και συγχρόνως η προσφορά τους στον ανθρώπινο πολιτισμό είναι η εφεύρεση ενός συστήματος γραφής του οποίου κάθε σύμβολο αντιστοιχεί σε ένα φθόγγο. | |
3.1 Η χώρα Φοινίκη ονόμαζαν κατά την αρχαιότητα τμήμα της δυτικής παράκτιας περιοχής της Ασίας που βρέχεται από τη Μεσόγειο. Συγκεκριμένα, πρόκειται για στενή λωρίδα ανάμεσα στη θάλασσα και την οροσειρά του Λιβάνου, που αντιστοιχεί στα εδάφη του σύγχρονου κράτους του Λιβάνου και σε μικρά τμήματα της Συρίας και του βόρειου Ισραήλ. Μαζί με τη νοτιότερη περιοχή που κατοικήθηκε από τους Εβραίους, η Φοινίκη ήταν ένας χώρος με μεγάλη στρατιωτική και εμπορική σημασία. Αποτελούσε το μοναδικό πέρασμα που συνέδεε τη Μεσοποταμία και την Αίγυπτο. Εκεί κατέληγαν οι χερσαίοι εμπορικοί δρόμοι των λαών της Ασίας και άρχιζαν οι θαλάσσιοι δρόμοι της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Η γεωγραφική θέση της χώρας και η φυσική διαμόρφωση της περιοχής προσδιόρισαν, χωρίς αμφιβολία, την ιστορική τύχη των κατοίκων της. Περιορισμένες σε έκταση εύφορες κοιλάδες ανοίγονταν προς τη θάλασσα, όπου υπήρχαν ασφαλή φυσικά λιμάνια. Με εξαίρεση τον ορεινό όγκο του Αιβάνου, τον κατάφυτο από κέδρους, η υπόλοιπη χώρα ήταν άγονη και αμμώδης. |
Η αρχαία Φοινίκη και Παλαιστίνη |
 |
|
