Η θαλάσσια χελώνα

καρέτα καρέτα είναι

εξαιρετική

κολυμβήτρια.

Βγαίνει από τη

θάλασσα, για να

φτιάξει τη φωλιά

της στην άμμο και να γεννήσει τα αυγά της. Μία από τις παραλίες που διαλέγει για να γεννήσει είναι στον κόλπο του Λαγανά στη Ζάκυνθο. 
Ο κόλπος του Λαγανά είναι ο πιο σημαντικός βιότοπος της θαλάσσιας χελώνας καρέτα καρέτα. Στα πέντε χιλιόμετρα  της παραλίας οι χελώνες καρέτα καρέτα φτιάχνουν πάρα πολλές φωλιές. Από τα τέλη

Μαϊου έως τον Αύγουστο, όταν το κλίμα είναι ζεστό, οι χελώνες αφήνουν εκατό αυγά σε καθεμιά φωλιά.
Ύστερα από δύο μήνες μέσα από τα αυγά βγαίνουν τα χελωνάκια. Αφού τρυπήσουν το κέλυφος, μένουν στην άμμο για περίπου έξι μέρες και τρέφονται από τον κρόκο του αυγού. Μετά, κάποιο βράδυ ή νωρίς το πρωί, αφήνουν τη φωλιά και κατευθύνονται  προς τη θάλασσα. Bγαίνουν μες στο σκοτάδι, όταν δεν κινδυνεύουν από τα πουλιά, τα άλλα ζώα ή τον άνθρωπο.

Η Γαλήνη και ο Αρμπέν βρήκαν τον κυρ-Παντελή να κάνει βόλτα στο πάρκο της γειτονιάς τους. Πλησίασαν, τον καλημέρισαν και άρχισαν να τον ρωτούν για τη δουλειά που έκανε, όταν ήταν νέος. 

Αρμπέν: Τι δουλειά κάνατε, όταν ησασταν νέος;
Κυρ-Παντελής: Πουλούσα παγωτά! Σας φαίνεται περίεργο, έτσι δεν είναι;  Καθίστε να σας εξηγήσω…
Αρμπέν: Σας πειράζει να γράφουμε αυτά που μας λέτε, για να τα βαλουμε στην εφημερίδα της τάξης μας; 
Κύρ-Παντελής: Γιατί να με πειράζει; Τι θέλετε να με ρωτήσετε; 
Γαλήνη: Γιατί πουλούσατε εσείς τα παγωτά; Δεν υπήρχαν ψυγεία με παγωτά στα περίπτερα ή στα

γαλακτοπωλεία, για να αγοράζει ο κόσμος από εκεί;
Κύρ-Παντελής: Τότε δεν είχαμε πολλά ψυγεία. Ήταν ακριβά και δεν μπορούσε ο κάθε μαγαζάτορας να έχει από ένα. Γι αυτό υπήρχαν οι παγωτατζήδες. Γυρνούσαν στις πλατείες, στις πόλεις και στα χωριά με τις άσπρες ποδιές τους και φώναζαν: «Εδώ τα νόστιμα παγωτά!!!»
Αρμπέν: Και πού βαζατε τα παγωτά για να μη λιώνουν;
Κυρ-Παντελής: Είχα ένα καροτσάκι γεμάτο με πάγο. Πρωί-πρωί έπρεπε να πάω στον παγωπόλη και να αγοράσω μεγάλα κομμάτια πάγου. Ξέρετε, το καροτσάκι αυτό το έχω ακόμη στο σπίτι μου… Το είχα ζωγραφίσει με ήλιους και λουλούδια….

Η συνέχεια παρακάτω….

Το αγαπώ σαν να είναι φίλος μου, γιατί το είχα μαζί μου παντού για πολλά χρόνια.
Γαλήνη: Τι σας άρεσε περισσότερο στη δουλειά που κάνατε;
Κυρ-Παντελής: Πιο πολύ από όλα μου άρεσε η χαρά στα μάτια των παιδιών, όταν έπαιρναν το χωνάκι με το παγωτό… Μου άρεσε τόσο πολύ να τα βλέπω χαρούμενα, που όταν τα λεφτά δεν τους έφταναν ή όταν δεν είχαν καθόλου λεφτά, τους

χάριζα τα
παγωτά, για να
τα δω να μου
χαμογελούν!
Αρμπέν: Και
τώρα οι παγωτατζήδες;
Κυρ-Παντελής: Τώρα πια υπάρχουν ελάχιστοι παγωτατζήδες… Το επάγγελμα εξαφανίζεται σιγά σιγά, όπως οι τσαγκάρηδες, οι νερουλαδες, οι καρεκλάδες. Θα γράψετε και γι’ αυτούς;

Περνούσαν παγοπώλες
και μοιράζανε κολόνες.
Είχαν γίνει από νερό
που το πάγωναν καιρό,

το φαϊ να διατηρεί
να είναι φρέσκο το τυρί,
το νεράκι δροσερό
μια φορά και έναν καιρό.