Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (Β΄ Γενικού Λυκείου) - Βιβλίο Μαθητή (Εμπλουτισμένο)

Δυο μητέρες νομίζουν
πως είναι μόνες στον κόσμο

 

Ο γιος της σκοτώθηκε πριν έξι μήνες.
Τώρα κάθε πρωί που ανοίγει την πόρτα της,
είναι ένα πένθος. Νομίζεις πως βλέπεις,
έξω από χρόνο και χώρο: το πένθος.

 

 

5

Το βράδυ, το ίδιο:

 

 

Σπρώχνει την πόρτα

 

σα να σωριάζεται. Μπαίνει τρεκλίζοντας,
ανάβει το φως. Η μαύρη της μπόλια
είναι λυμένη. Οι άκρες της κρέμονται

10

ως κάτου στο πάτωμα. Στον τοίχο, αντικρύ της
η εικόνα ταράζεται. Η Παναγία τη βλέπει,
τρέμουν τα χέρια της, θα της φύγει θαρρείς,

 

 

θα της πέσει το βρέφος της.

 

 

 

Τα χείλη της σφίγγονται, η κόκκινη

15

μαντίλα της παίζει. Θέλει να την

 

βοηθήσει, αλλά — το σπίτι είναι έρημο.
Δεν έχει σε ποιον ν' αφήσει σ' αυτόν
τον κόσμο για μια στιγμή το παιδί της.

Ν. Βρεττάκος, «Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές» [Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β΄ Λυκείου]  Κ. Βάρναλης, «Η Μάνα του Χριστού»

Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

  1. Η χαροκαμένη μάνα παρουσιάζεται σαν εικόνα του πένθους. Σε ποιους στίχους η εικόνα γίνεται περισσότερο παραστατική;
  2. Στο δεύτερο μέρος του ποιήματος (από το στ. 10) η εικόνα διευρύνεται με τη συμμετοχή της Παναγίας. Τι νόημα έχει αυτή η συμμετοχή;
  3. Οι δυο μητέρες νομίζουν πως είναι μόνες στον κόσμο. Είναι πράγματι μόνες;
  4. Σε ποιους στίχους κορυφώνεται η μητρική αγάπη;
  5. Η ποίηση του Βρεττάκου έχει χαρακτηρισθεί «νεοχριστιανική». Επιβεβαιώνεται από το ποίημα ο χαρακτηρισμός;