Ανδρέας Εμπειρίκος (1901-1975)  

Ο πρώτος Έλληνας υπερρεαλιστής ποιητής. Γεννήθηκε στη Βράιλα της Ρουμανίας και έζησε πολλά χρόνια στη Γαλλία και στην Αγγλία. Πολυδιαβασμένος, έχει μελετήσει ειδικά φιλοσοφία και ψυχανάλυση. Το 1935 κυκλοφόρησε την ποιητική συλλογή Υψικάμινος που, παρά τις αντιδράσεις του αναγνωστικού κοινού, έμελλε άμεσα ή έμμεσα να επηρεάσει όλη την κατοπινή ποιητική παραγωγή. Στα ποιήματα αυτά ο Εμπειρίκος χρησιμοποίησε την «αυτόματη γραφή» και έτσι αποδέσμευσε από το υποσυνείδητο έναν πλούτο από εικόνες χωρίς λογικό ειρμό αλλά γεμάτες από γοητεία. Δέκα χρόνια αργότερα εκδίδει μια καινούρια ποιητική συλλογή, την Ενδοχώρα (1945), όπου ξεπερνώντας τον άκρατο υπερρεαλισμό και την αυτόματη γραφή φτάνει σε μια λυρική έκφραση, πλημμυρισμένη από την ευδαιμονία της ελευθερίας. Άλλα έργα: Γραπτά ή Προσωπική Μυθολογία (1960), Ο Δρόμος (1974), Αργώ ή Πλους Αεροστάτου (1980), Οκτάνα (1980). Έγραψε και πεζογραφήματα (Ο Μέγας Ανατολικός, Ζεμφύρα ή το Μυστικόν της Πασιφάης). Μετά το 1960 έδωσε και μερικά νεότερα ποιήματα: Οι Λέξεις, Ο Δρόμος.