William Shakespeare, «Σονέτο 18»

Να σε συγκρίνω με μια ημέρα θερινή,
είσαι πιο ωραία γλυκός και πιο σεμνά ζωηρός.
Τα αβρά του Μάη μπουμπούκια καίει μια ριπή
κι έχει μικρή διορία ο πάγκαλος καιρός.
 
Πότε το ουράνιο μάτι υπέρμετρα φλογίζει,
πότε η χρυσή του η όψη θολοθαμπωμένη,
πότε το κάθε ωραίο από τ' ωραίο ξεφτίζει,
τυχαία είτε πορεία της φύσης το μακραίνει.
 
Μα το έαρ σου το αιώνιο δε θα ξεθωριάσει,
ούτε θα χάσει από τ' ωραίο το δικό σου,
ο Χάρος δε θα καυχηθεί πως σ' έχει πιάσει
αν με ρυθμούς αιώνιους περπατά ο καιρός σου.
 
Στήθια όσο θ' αναπνέουν και μάτια θα θωρούνε,
ετούτοι θα σου δίνουν ζωή γιατί θα ζούνε.

μτφ. Βασίλης Ρώτας - Βούλα Δαμιανάκου

[πηγή: William Shakespeare, Τα σονέτα, εισαγ.-μτφ. Βασίλης Ρώτας - Βούλα Δαμιανάκου, Ίκαρος, Αθήνα 1978, σ. 30]