1.3 Η Ευρωπαϊκή Ένωση

Οι τραγικές εμπειρίες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου γονιμοποίησαν τον προβληματισμό στην Ευρώπη. Διαπιστώθηκε με τον πιο επώδυνο τρόπο ότι οι πόλεμοι τελικά δεν λύνουν, αλλά οξύνουν τα προβλήματα και τους ανταγωνισμούς μεταξύ κρατών. Οι ιδέες του Jean Monnet που μεταφράστηκαν σε πρωτοβουλίες από τον Robert Shuman οδήγησαν την Ευρώπη σε μια ειρηνική 'περιπέτεια' οικοδόμησης ενός συνεταιρισμού κρατών, με βάση τη βούληση των λαών και το αμοιβαίο συμφέρον.

Αφετηρία της συνεργασίας αποτέλεσε η ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) το 1951 από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και το Λουξεμβούργο.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

Σημαντικότερο και μακροχρόνιας πνοής επίτευγμα αποτέλεσε η ίδρυση, από τις ίδιες χώρες, της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) το 1957 (Συνθήκη της Ρώμης). Ταυτόχρονα ιδρύθηκε και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας (ΕΥΡΑΤΟΜ). Έτσι, όταν γίνεται λόγος για Ευρωπαϊκές Κοινότητες εννοούνται οι τρεις παραπάνω Κοινότητες ως σύνολο.

Για την ίδρυση καθεμιάς από τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες χρειάστηκε η υπογραφή χωριστής συνθήκης. Με μεταγενέστερες συνθήκες έγιναν τροποποιήσεις και διευρύνσεις της Συνθήκης της Ρώμης για την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Με την Ενιαία Ευρωπαϊκή πράξη (1987) έγιναν τροποποιήσεις κυρίως ως προς τα θέματα για τα οποία χρειάζεται ομοφωνία από τα κράτη - μέλη προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις. Με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1993) (το Μάαστριχτ είναι πόλη της Ολλανδίας) έγιναν σημαντικές τροποποιήσεις της Συνθήκης της Ρώμης, κυρίως προς την κατεύθυνση της οικονομικής ενοποίησης (με χρήση ενιαίου νομίσματος, του ΕΥΡΩ) (Εικ. 1-4) και χρησιμοποιείται πλέον η ονομασία Ευρωπαϊκή Ένωση (EE) αντί της ονομασίας Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Με τη Συνθήκη του Άμστερνταμ (1997) έγιναν νέες τροποποιήσεις σχετικά με τους κανόνες που διέπουν τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παίρνοντας υπόψη και τα σχέδια για περαιτέρω διεύρυνση της Ε.Ε.

Εικόνα 1-4
Το ενιαίο νόμισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης: ΕΥΡΩ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Από την ίδρυση της η ΕΟΚ (Εικ. 1-5) είχε περιλάβει στην ιδρυτική Συνθήκη της Ρώμης ειδικά άρθρα για την εφαρμογή μιας αγροτικής πολιτικής που θα ήταν κοινή για όλα τα κράτη-μέλη. Πριν όμως από την αναφορά στην πολιτική αυτή, είναι χρήσιμο να δοθεί η φυσιογνωμία των οργάνων που συμμετέχουν στη διαμόρφωση και εφαρμογή των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη χρηματοδότησή τους.

Εικόνα 1-5
Χρονικοί σταθμοί εξέλιξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης
και οι χώρες συμμετοχής σ' αυτήν.