Ήδη γνωρίζουμε ότι οι λογαριασμοί του Ενεργητικού αρχίζουν να λειτουργούν με χρέωση από τον ισολογισμό ή στη συνέχεια, χρεώνονται κάθε φορά που αυξάνονται τα στοιχεία του Ενεργητικού, ενώ πιστώνονται κάθε φορά που αυτά ελαττώνονται.

Αντίθετα, οι λογαριασμοί του Πραγματικού Παθητικού και της Καθαρής Περιουσίας (Θετικής) αρχίζουν να λειτουργούν με πίστωση από τον ισολογισμό ή στη συνέχεια, πιστώνονται κάθε φορά που αυξάνονται τα στοιχεία του Παθητικού (Π.Π και Κ.Π), ενώ χρεώνονται κάθε φορά που αυτά ελαττώνονται.

Οι λογαριασμοί του Ενεργητικού ή θα έχουν υπόλοιπο χρεωστικό γι' αυτό και χαρακτηρίζονται ως λογαριασμοί χρεωστικοί, ή θα είναι εξισωμένοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο λογαριασμός «Ταμείο», στη χρέωση του οποίου καταχωρούνται οι αυξήσεις του Ταμείου, δηλαδή οι εισπράξεις, και στην πίστωση του οι μειώσεις του Ταμείου, δηλαδή οι πληρωμές. Ο λογαριασμός του Ταμείου ή θα έχει χρεωστικό υπόλοιπο ή θα είναι εξισωμένος · ποτέ όμως δεν θα έχει υπόλοιπο πιστωτικό (γιατί δεν είναι δυνατό να πληρώσουμε περισσότερα από ό,τι έχουμε).

Οι λογαριασμοί του Πραγματικού Παθητικού ή θα έχουν πιστωτικό υπόλοιπο, γι' αυτό και χαρακτηρίζονται ως λογαριασμοί πιστωτικοί, ή θα είναι εξισωμένοι. Χρεωστικό υπόλοιπο δεν μπορούν να έχουν, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι για εξόφληση κάποιας υποχρέωσης πληρώσαμε περισσότερα από όσα χρωστούσαμε.

Οι λογαριασμοί της Καθαρής Περιουσίας έχουν πιστωτικό υπόλοιπο, εφόσον υπάρχει καθαρή περιουσία ή χρεωστικό, εφόσον ο ισολογισμός είναι αρνητικός.