Το άκρο της μαγνητικής πυξίδας που δείχνει το Βορρά ονομάζεται βόρειος μαγνητικός πόλος πράγμα που σημαίνει ότι στο γεωγραφικό βορρά βρίσκεται ο νότιος μαγνητικός πόλος του μαγνητικού πεδίου της Γης. Το άκρο της μαγνητικής πυξίδας που δείχνει προς νότο ονομάζεται νότιος μαγνητικός πόλος πράγμα που σημαίνει ότι στο γεωγραφικό νότο βρίσκεται ο βόρειος μαγνητικός πόλος.
Πρέπει να ξέρουμε ότι μία πυξίδα δε δείχνει ακριβώς τη γεωγραφική κατεύθυνση του βορρά, αλλά υπάρχει μία απόκλιση. Η αιτία οφείλεται στο γεγονός ότι η θέση του νότιου μαγνητικού πόλου της Γης πάνω στη γήινη σφαίρα, δε συμπίπτει με το γεωγραφικό βόρειο πόλο, αλλά βρίσκεται σ' ένα νησί κοντά στις ακτές του Καναδά. Η γωνία που σχηματίζεται από τα επίπεδα του μαγνητικού και του γεωγραφικού μεσημβρινού λέγεται απόκλιση (Εικ. 2).
Μία πυξίδα, που είναι ελεύθερη να κινηθεί, διατάσσεται παράλληλη στις δυναμικές γραμμές του μαγνητικού πεδίου της Γης και γι' αυτό δεν είναι οριζόντια, αλλά αποκλίνει από τον ορίζοντα. 
Η γωνία ανάμεσα στον ορίζοντα και τη διεύθυνση των δυναμικών γραμμών ονομάζεται κλίση (Εικ. 3).
Η απόκλιση και η κλίση εξαρτώνται από τον τόπο και το χρόνο, συνεπώς η ένταση του γήινου μαγνητικού πεδίου αλλάζει στη διάρκεια του χρόνου.
Πρέπει να τονιστεί ότι η αναπαράσταση του πεδίου της Γης, με αυτό του ραβδόμορφου μαγνήτη, είναι μία προσέγγιση στην πολύπλοκη μορφή του μαγνητικού πεδίου της Γης.
•
Απόκλιση ονομάζουμε τη γωνία που σχηματίζεται από τα επίπεδα του μαγνητικού και του γεωγραφικού μεσημβρινού ενός τόπου.
•
Κλίση ή έγκλιση ονομάζουμε τη γωνία που σχηματίζεται μεταξύ του ορίζοντα και της διεύθυνσης των δυναμικών γραμμών του μαγνητικού πεδίου της Γης.
Από την ανακάλυψη του γήινου μαγνητικού πεδίου, εδώ και 400 χρόνια, αναπτύχθηκαν πολλές θεωρίες για την αιτία που το προκάλεσε. Υπήρχε η αντίληψη ότι στο εσωτερικό της Γης υπάρχει ένας μόνιμος μαγνήτης, όμως στο εσωτερικό της Γης όλα τα υλικά έχουν θερμοκρασία που υπερβαίνει το σημείο Curie. Άρα, αυτή η υπόθεση δεν ευσταθεί κι έτσι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
Το πεδίο πρέπει να προκαλείται από ηλεκτρικά ρεύματα, τα οποία πιθανώς ρέουν μεταξύ του γήινου μανδύα και του γήινου πυρήνα σε βάθος 3000m κάτω από το φλοιό της Γης. Εξαιτίας της ωμικής αντίστασης τα ρεύματα αυτά, σιγά σιγά, θα αποδυναμώνονταν αν δεν τα συγκρατούσε μία επαγωγική τάση. |
