5.2 Τρόποι γραφής

Προκειμένου να εξασφαλίσουμε τυποποίηση, χρησιμοποιούμε διάφορους τρόπους γραφής όπως με ειδικά όργανα, με διατρήσεις (stencils), με αυτοκόλλητους χαρακτήρες (lettraset), με μηχανικά συστήματα γραφής (σύστημα Leroy), με αυτόματο σχεδιαστήριο (plotter), που συνδέεται με ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Συνηθέστερη είναι η χρήση ειδικών οργάνων με διατρήσεις (stencils (εικ. 5.2), τσιγγάκια) συνήθως πλαστικών, που έχουν χαραγμένο πάνω τους το είδος των χαρακτήρων που θέλουμε. Έχουν τη μορφή κανόνων, έτσι ώστε να σύρονται πάνω στο ταυ, τον παραλληλογράφο ή το τρίγωνο, προκειμένου τα γράμματα να βρίσκονται στην ίδια ευθεία. Είναι απλά στη χρήση, όμως υπάρχουν σε περιορισμένο αριθμό τύπων και μεγεθών.

Άλλος τρόπος γραφής είναι οι αυτοκόλλητοι χαρακτήρες (lettraset) (εικ. 5.3). Αφού χαράξουμε γραμμές - οδηγούς για να εξασφαλίσουμε ευθυγράμμιση, με απλή πίεση με ειδική σπάτουλα ή με το πίσω μέρος του μολυβιού πιέζουμε το κάθε γράμμα, ώστε αυτό να αποκολληθεί και να τοποθετηθεί στη σωστή θέση.

Υπάρχει μεγάλη ποικιλία αυτοκόλλητων χαρακτήρων - οικογενειών, που ξεκινούν από απλές μορφές και φτάνουν σε πολύ σύνθετες (εικ. 5.4).

Μολονότι αυτή η μέθοδος δίνει πολύ καλά αποτελέσματα, είναι ιδιαίτερα δαπανηρή και αργή.

Σε πολλούς χώρους εργασίας, εκτός από τους τρόπους που ήδη αναφέραμε, χρησιμοποιείται συχνότερα η ελεύθερη γραφή ή γραφή με ελεύθερο χέρι. Η μέθοδος αυτή εξασφαλίζει οικονομία και ταχύτητα για κάποιον που έχει εξασκηθεί και προσδίδει μια προσωπική, πιο οικεία χροιά στο σχέδιο. Και η ελεύθερη γραφή υπακούει σε κανόνες τυποποίησης όπως οι υπόλοιποι τρόποι γραφής.

Ειδικά στα αρχιτεκτονικά σχέδια, συχνά, κριτήρια αισθητικής υποσκελίζουν ορισμένους απ'αυτούς τους κανόνες, χωρίς φυσικά να τους αναιρούν τελείως. Απλώς επικρατεί μια ελαστικότητα ως προς τις επιλογές, εφ'όσον αυτές γίνονται στο όνομα του καλαίσθητου, προσωπικού ύφους του σχεδιαστή, προς όφελος πάντα του γενικού αισθητικού χαρακτήρα του σχεδίου.