Προτίμηση Αντιγόνης στον αδερφό

Μια φορά μονάχα παραξενεύει εμάς τους σημερινούς αυτή η Αντιγόνη, όπως παραξένεψε και τον Goethe. Είναι το χωρίο στον τελευταίο της λόγο (905), στον οποίο δικαιολογεί την πράξη της με το ότι, αν ήταν παντρεμένη, θα μπορούσε στην ανάγκη να πάρει άλλον άντρα ή να κάμει άλλο παιδί, δεν θα μπορούσε όμως ποτέ, αφού πέθαναν οι γονιοί της, να αποκτήσει άλλον αδερφό. Εδώ διατυπώνεται ένα βασικό γνώρισμα της ελληνικής φύσης, να βρίσκει, ακόμα και για ό,τι συμβουλεύει η καρδιά, μιαν δικαιολογία στην περιοχή του λογικού· από την άλλη μεριά όμως το χωρίο αποτελεί μια ενδιαφέρουσα μαρτυρία – όχι την μοναδική – για την οικειότητα του ποιητή με τον Ηρόδοτο, ο οποίος στην ιστορία του χρησιμοποίησε το θέμα σε κατάλληλη θέση για την γυναίκα του Ινταφέρνη (3.119)

[πηγή: A. Lesky, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας μτφρ. Γ. Τσοπανάκη, Θεσσαλονίκη 1964, σελ. 407]