Ύβρις απέναντι στους θεούς

Όσο κι αν τους λατρεύουν, όπως οφείλουν, οι άνθρωποι δεν μπορούν να προσδοκούν αποκλειστικά ευλογίες από τους θεούς: είναι απαραίτητος όρος για τους θνητούς να γεύονται τον πόνο όπως και τη χαρά […]. Αλλά οι άνθρωποι που είναι «ευσεβείς» θα πρέπει να περιμένουν μεγαλύτερη θεϊκή εύνοια από ό,τι οι ασεβείς, οι οποίοι, χωρίς καμιά εξαίρεση, τιμωρούνται είτε στη διάρκεια της ζωής τους είτε μέσω των απογόνων τους. Η «ευσέβεια» σημαίνει σεβασμό προς τους θεϊκούς νόμους, που αποτελούν το θεμέλιο της ανθρώπινης κοινωνίας, και, συνεπώς, η λέξη περιλαμβάνει τη σωστή συμπεριφορά απέναντι στους άλλους καθώς και την πρέπουσα λατρεία των θεών. Αυτοί είναι οι άγραφοι και απαρασάλευτοι νόμοι που επικαλείται η Αντιγόνη όταν υπερασπίζεται την ενέργειά της να θάψει τον Πολυνείκη αψηφώντας το διάταγμα του Κρέοντα […]. Αποτελεί προσβολή προς τους θεούς η εγκατάλειψη ενός νεκρού χωρίς ταφή ή η έλλειψη σεβασμού προς τους γονείς· κι αν ένας άνθρωπος γίνει ένοχος επιδεικνύοντας μια τέτοια υβριστική συμπεριφορά, σημαίνει ότι ξεχνά τη θέση του ως θνητού και ότι επιζητεί τη δυσμένεια των θεών.

[πηγή: P.E. Easterling – B.M.W. Knox, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας (μτφρ. Ν. Κονομή, Χρ. Γρίμπα, Μ. Κονομή), Παπαδήμας, Αθήνα 2005, σελ. 406]