Κρέοντας: ανάμεσα στην καχυποψία και στον ζήλο

Ο Κρέοντας κινείται ανάμεσα στην καχυποψία από τη μια πλευρά και τον υπερβολικό ζήλο στην άσκηση των καθηκόντων του από την άλλη. Στην προσπάθειά του όμως να αναδειχθεί άξιος ηγέτης, υψώνεται ασυναίσθητα σε θέση απ’ όπου φαίνεται να ρυθμίζει με τις αποφάσεις του τα πράγματα όχι μόνο του πάνω, αλλά και του κάτω κόσμου. Η υπερβολική σιγουριά του ότι ενεργεί δίκαια, τον οδηγεί σε πλάνη, από την οποία με κανένα τρόπο δεν μπορεί να ξεφύγει.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Σοφοκλής, δίνοντας αυτά τα χαρακτηριστικά στον Κρέοντα, θέλει κατά κάποιο τρόπο να ασκήσει κριτική στην αθηναϊκή κοινωνία της εποχής του, η οποία μετά από τις μεγάλες επιτυχίες της στους μηδικούς πολέμους και τη γενική αναγνώριση της ανωτερότητάς της από όλους σχεδόν τους Έλληνες (Αθηναϊκή Συμμαχία), έχει αποκτήσει, κατά τη γνώμη του, υπέρμετρη αυτοπεποίθηση και από αλαζονεία παραγνωρίζει την αξία των άγραφων νόμων.
Ο Κρέοντας δεν αντιλαμβάνεται ότι με τις διαταγές του υπερβαίνει την εξουσία που έχει ως κοσμικός άρχοντας. Το τραγικό γι’ αυτόν είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση ενεργεί με υπερβολικό ζήλο και σκοπός του είναι να υπηρετήσει την πόλη του δίκαια. Έτσι, την τοποθετεί ως υπέρτατη αξία πάνω από τους άγραφους νόμους, κάτι που αποτελεί ύβρη απέναντι στους θεούς, σύμφωνα με την αντίληψη του Σοφοκλή.

[Αξιολόγηση των μαθητών της Β΄ Λυκείου στην αρχαία ελληνική γλώσσα και γραμματεία. (τεύχος Α΄), Σοφοκλέους Αντιγόνη, Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας 1998]