ΚΡ.

Λοιπόν: την αδερφή μου δεν παντρεύτηκες;
Άρνηση δε χωρεί το ρώτημά σου.
Την εξουσία δε μοιράζεσαι με κείνη;
Το κάθε τι που θέλει
αμέσως το παραχωρώ.
Τρίτος εγώ,
εξίσου δε μοιράζομαι την εξουσία;
Σ’ αυτό κατάφερες ν’ αποδειχτείς
άπιστος φίλος.
Όχι! αν έδινες όπως εγώ
στον εαυτό σου λόγο.
Στοχάσου πρώτα-πρώτα τούτο:
Θαρρείς πως προτιμά κανείς να βασιλεύει
με φόβο και βραχνά
ή να κοιμάται ξέγνοιαστος
χωρίς φοβίες
και να διαχειρίζεται την εξουσία;
Είναι στο χαρακτήρα μου να θέλω
να ’μαι στα λόγια μόνο βασιλιάς
παρά να κυβερνώ
με δύναμη βασιλική.
Όποιος με σωφροσύνη ζει
το ίδιο λαχταράει.
Τα πάντα τώρα μου προσφέρεις
και δε φοβάσαι τίποτα.
Αν κυβερνούσα,
παρά τη θέλησή μου θά ’κανα πολλά.
Πώς θες λοιπόν να με γλυκαίνει
πιο πολύ
κι απ’ την απόλαυση της εξουσίας
η άσκησή της;
Ανόητος δεν είμαι τόσο
να φορτωθώ βαριές ευθύνες,
ενώ με χόρτασαν τα κέρδη μου.
Τώρα τα πάντα χαίρομαι,
με χαιρετούν οι πάντες.
Κι όσοι χρειάζονται τη συνδρομή σου
εμένα κολακεύουν και χτυπούν την πόρτα μου.
Εναποθέτουνε την τύχη τους στα χέρια μου.
Πώς να τ’ αφήσω όλα αυτά
και πώς να πάρω τ’ άλλα;
Μια τέτοια σύνεση λοιπόν
δε μεταβάλλεται σε προδοσία.
Εκ φύσεως σιχαίνομαι τέτοιες ιδέες
και δεν ανέχομαι τους άλλους
που τις έχουν.