ΟΡΟΙ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥΣ

124. Ως υποκείμενο (subiēctum) προτάσεως σπάνια μπαίνει στη λατινική όνομα επίθετο και ιδίως μετοχή (επειδή δεν έχει άρθρο που να την ουσιαστικοποιεί)∙ beati sunt possidentes (= μακάριοί (εισιν) οι κατέχοντες) ευτυχισμένοι εκείνοι που κατέχουν.

Αντί μετοχής τίθεται συνήθως ως υποκείμενο αναφορική πρόταση: divitissimus est (is), qui paucis contentus est (= πλουσιώτατός εστιν ο ολίγοις αρκούμενος) είναι πάρα πολύ πλούσιος εκείνος που είναι ευχαριστημένος με τα λίγα.

125. Όνομα ουσιαστικό ως κατηγορούμενο (praedicātum) τίθεται και στη Λατινική σε πτώση γενική (κτητική κτλ.) π.χ. horti sunt Caesaris οι κήποι είναι του Καίσαρα. Στη Λατινική όμως όνομα ουσιαστικό ως κατηγορούμενο τίθεται και σε πτώση δοτική, για να δηλωθεί σκοπός, και σε αφαιρετική, για να δηλωθεί κατάσταση ή ιδιότητα: Themistoclis consilium salūti fuit η σκέψη του Θεμιστοκλή υπήρξε σωτήρια∙ bono animo (αφαιρ.) sum έχω θάρρος∙ Britanni sunt capillo promisso (= οι Βρεταννοί καθειμένην την κόμην έχουσι) οι Βρετανοί έχουν ριγμένα κάτω τα μαλλιά.

126. Η συμφωνία του ρήματος, του συνδετικού (copŭla) και του κατηγορηματικού (verbum finītum) με το υποκείμενο γίνεται όπως και στην Ελληνική. Στη Λατινική δεν υπάρχει σύνταξη αντίστοιχη προς την αττική σύνταξη της αρχαίας Ελληνικής.