ΕΚΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟΤΑ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑ (NUMERALIA)65. Αριθμητικά η λατινική γλώσσα έχει μόνο επίθετα (numeralia adiectiva) και επιρρήματα (numeralia adverbia)· ουσιαστικά δεν έχει. Τα αριθμητικά της Λατινικής είναι: 1) απόλυτα (numeralia cardinalia)· 2) τακτικά (numeralia ordinalia)· 3) πολλαπλασιαστικά (numeralia multiplicatīva)· 4) αναλογικά (numeralia proportinalia), όπως και στην ελληνική γλώσσα εκτός από τα ανωτέρω έχει και αριθμητικά 5) διανεμητικά (numeralia distributīva), αριθμητικά επίθετα με τα οποία δίνουμε απάντηση στην ερώτηση (quoteni?) ανά πόσοι; π.χ. bīnī ανά δύο, terni ανά τρεις κτλ. Σημείωση.Χρονικά αριθμητικά (αντίστοιχα προς τα αρχαία ελληνικά δευτεραίος, τριταίος κτλ.) δεν έχει η Λατινική.
67. β´) Πίνακας των πολλαπλασιαστικών και αναλογικών. Πολλαπλασιαστικά και αναλογικά εύχρηστα είναι λίγα, τα εξής:
Από αυτά. τα πολλαπλασιαστικά (σε -plex γεν. -plĭcis) είναι μονοκατάληκτα τριτόκλιτα επίθετα (§ 40 γ´) τα αναλογικά είναι τρικατάληκτα δευτερόκλιτα (§ 38, α´, bonus). Σημείωση.Tα σημεία που χρησιμοποιούμε για την παράσταση των αριθμών στη λατινική γραφή είναι επτά, τα εξής: I = 1, V = 5, Χ = 10, L = 50, C = 100, ΙƆή (με ενωμένα αυτά τα δύο σημεία) D = 500 και Μ = 1000. Καθένα από αυτά τα σημεία, όταν γράφεται δεξιά από άλλο που παριστάνει τον ίδιο ή μεγαλύτερο αριθμό, σημαίνει πρόσθεση· έτσι II (= 1 + 1) duo 2, CC (= 100 + 100) ducenti 200, VI (= 5 + I) sex έξι, XV (= 10 + 5) quindecim 15, LXX < = 50 + 10 + 10) septuaginta 70, IƆC ή DC (= 500 + 100) sescenti 600 κτλ. Όταν το σημείο είναι γραμμένο αριστερά από άλλο σημείο που παριστάνει άλλο μεγαλύτερο αριθμό, σημαίνει αφαίρεση· έτσι IV (= 5 - 1) quattuor 4, IX (= 10 - 1) novem 9, XL (= 50 - 10) quadraginta 40, XXIX (= 20 + 9) undetriginta 29, LXXXX (= 50 + 10 + 10 + 10 + 10) ή XC (= 100 - 10) nonaginta 90 κτλ. To σημείο C όταν γράφεται αντίστροφα, δηλ. Ɔ αμέσως μετά το ΙƆ ή το D (= 500), αντιστοιχεί προς το 0 (μηδέν) των αραβικών ψηφίων, σημαίνει δηλ. πολλαπλασιασμό του προηγούμενου αριθμού επί 10, π.χ. ΙƆƆ ή DƆ (= 500 Χ 10) quinque milia 5000, ICƆƆ ή DƆ Ɔ = (500 Χ 100) quinquaginta milia 50000 κτλ. To διπλάσιο του 500 (δηλ. το 1000) ή του 5000 (10000) κτλ. παρασταίνεται ως εξής: γράφονται αριστερά, εμπρός από την κάθετη γραμμή του ΙƆ (ή του D) τόσα C, όσα αντίστροφα C είναι μετά την κάθετη γραμμή, π.χ. CIƆ (bis ΙƆ =) mille 1000 CCIƆƆ (bis IƆƆ =) decem milia 10000, CCCIƆƆƆ (bis IƆƆƆ) = centum milia 100000, MDCCCXXI =1821 κτλ. Παρατηρήσεις 68. Από τα απόλυτα αριθμητικά: 1) Από το quattuor (4) μέχρι και το centum (100) καθώς και το mille (1000) είναι άκλιτα. Κλιτά είναι τα τρία πρώτα, δηλ. το unus (που σχηματίζει και πληθυντικό αριθμό), το duo και το tres και όσα φανερώνουν εκατοντάδες, τα οποία κλίνονται ως επίθετα τρικατάληκτα δευτερόκλιτα (στον πληθυντικό αριθμό)∙ π.χ.
κτλ. (§38, α´). Κλιτό ακόμη είναι και το milia (ή millia), που κυρίως είναι ουσιαστικό (= χιλιάδες, πληθυντικός του άκλιτου mille) και κλίνεται όπως το tria. 2) Τα τρία πρώτα απόλυτα αριθμητικά κλίνονται ως εξής:
Σημειωση . To unus, -a, -um χρησιμοποιείται στον πληθυντικό ως εξής: α´) συνάπτεται με ονόματα μόνο πληθυντικού (pluralia tantum), όπως una castra ένα στρατόπεδο, unae litterae μία επιστολή (unum castrum = ένα φρούριο, una littera = ένα γράμμα τον αλφαβήτου § 34, 4, Α´ β´ Σημ.). β´) Όταν μέσα στο λόγο έχει τη σημασία του μόνος ή του ο ίδιος, όπως uni Suēbi =μόνοι οι Σουηβοί, Lacedaemonii septingentos annos unis moribus vivunt = οι Λακεδαιμόνιοι επτακόσια έτη ζουν με τα ίδια ήθη. 69. Τα τακτικά και τα διανεμητικά επίθετα κλίνονται όπως τα τρικατάληκτα δευτερόκλιτα επίθετα. Τα διανεμητικά κλίνονται κανονικά μόνο στον πληθυντικό αριθμό, που τη γενική του τη σχηματίζουν συνήθως σε -um αντί σε -orum -arum (εξαιρείται το singuli, -ae, -a, που σχηματίζει τη γενική του κανονικά): bini, binae, bina (ανά δύο) Gen. binum (= binorum, binarum) - seni, senae, sena (ανά έξι) Gen. senum (senorum, senarum) (πρβ. § 15, 2). 70. Τα διανεμητικά (εκτός από το singuli, -ae, -a) χρησιμοποιούνται και ως απόλυτα αριθμητικά: 1) όταν συνάπτονται με ονόματα pluralia tantum (μονο πληθυντικού), όπως bina castra (= duo castra) δύο στρατόπεδα, binae litterae (= duae litterae) δύο επιστολές (πρβ. §68, 2 Σημ. α´)· 2) στον πολλαπλασιασμό, όπως quater septemi sunt duodetriginta (7 Χ 4 = 28), decies centena milia δέκα φορές εκατό χιλιάδες (100.000 x 10 = 1.000.000). 71. Στην εκφορά των σύνθετων αριθμών γενικώς παρατηρούμε τα εξής: 1) Αριθμοί σύνθετοι από δεκάδες και μονάδες που οι μονάδες τους είναι 8 ή 9 (όπως 18, 19, 28, 29 κτλ.) εκφέρονται συνήθως με αφαίρεση των μονάδων από την επόμενη δεκάδα (όπως 18 = duodeviginti, (19 =) undeviginti, (28 =) duodetriginta, (29 =) undetriginta κτλ. (πρβ. τα αρχαία ελληνικά δυοίν δέοντα είκοσι = 18, ενός δέοντα είκοσι = 19 και τα νέα ελληνικά είκοσι παρά δύο, σαράντα παρά ένα κτλ.). 2) Οι άλλοι σύνθετοι αριθμοί α´) Οι μικρότεροι από το εκατό εκφράζονται με δύο τρόπους: ή προτάσσεται ο μικρότερος και ακολουθεί ο μεγαλύτερος με το σύνδεσμο et στο μεταξύ (duo et triginta = 32) ή προτάσσεται ο μεγαλύτερος και ακολουθεί ο μικρότερος με το et στο μεταξύ ή χωρίς αυτό: triginta et duo - triginta duo (32)· β´) οι μεγαλύτεροι από το εκατό εκφέρονται κανονικά ως εξής: 72. Οι κλασματικοί αριθμοί μάλλον ακολουθούν το νεοελληνικό τρόπο εκφοράς, δηλ. ο αριθμητής εκφέρεται με απόλυτο αριθμητικό, ο παρονομαστής με τακτικό, παρακολουθεί όμως κανονικά η λέξη partes (= μερη), οπως quinque octavace partes ( partes =), tres decimae partes = 3/10 κτλ. septem et duo nonae partes = 7 και Αν ο παρονομαστής είναι μεγαλύτερος από τον αριθμητή μόνο κατά μία μονάδα, συνήθως παραλείπεται, όπως duo partes (= duo tertiae partes) , tres partes (= tres quartae partes) (πρβ. τα αρχ.ελλην. τα πέντε μέρη = 5/6 τα εννέα μέρη = 9/10). Αν αριθμητής είναι η μονάδα, παραλείπεται και εκφέρεται μόνο ο παρονομαστής με τη λέξη pars (= μέρος). όπως tertia pars (= una tertia pars) 1/3, Τo 1/2 λέγεται dimidia pars (= το μισό μέρος). 73. Τα αριθμητικά επιρρήματα (εκτός από τα τέσσερα πρώτα semel, bis, ter, quarter) σχηματίζονται με την κατάληξη -ies (ή αρχαϊκότερα -iens), όπως quinqu-ies ή quinqu-iens πέντε φορές, dec-ies ή dec-iens δέκα φορές. |