4. Οι μετοχές

43. Οι μετοχές (participia) λήγουν:

1) σε -us, -a, -um του ενεργητικού μέλλοντα και του παθητικού παρακειμένου (ή αορίστου): amatūr-us, amatūr-a, amatūr-um «αγαπήσων - αγαπήσουσα - αγαπήσον»· amātus, amāta, amāt-um «ηγαπημένος, -η, -ον» (ή «αγαπηθείς, -είσα, -έν»). Οι μετοχές αυτές κλίνονται όπως τα δευτερόκλιτα επίθετα (§38, bonŭs).

2) σε -ans (-antis) ή -ens (-entis) του ενεργητικού ενεστώτα: amans (amantis) «αγαπών, -ώσα, -ών», delens (delent-is) «καταστρέφων, -ουσα,-ον».

Αυτές οι μετοχές κλίνονται όπως τα μονοκατάληκτα επίθετα σε -ns της γ´ κλίσεως (§40 γ´, prudens), όμως στην αφαιρετική του ενικού λήγουν όχι σε -i αλλά σε -e. Tarquinio regnante· όταν βασίλευε ο Ταρκύνιος, -praesente medico όταν ο γιατρός είναι παρών.

Οι μετοχές αυτές, όταν στο λόγο επέχουν θέση επιθέτου, στην ενική αφαιρετική έχουν κατάληξη -i: in praesenti tempore στον παρόντα χρόνο.