Γιάννης Βαρβέρης

Νεκρή φύση σε κήπο

Απο τη Συλλογη Πιάνο Βυθού (1991).

Έχω βρεθεί όπως όλοι μας

σε πάμπολλα ξενοδοχεία.

Μπαίνοντας στο δωμάτιο

κατευθύνομαι προς το μπαλκόνι

για να δω πού βλέπει:

σε κτίρια στο σταθμό ή στη θάλασσα

σ' ένα φουγάρο τέλος πάντων

ή σ' ένα βουνό

σε μιαν απώτατη αφορμή για ποίημα.

Όμως απόψε το δωμάτιο έβλεπε

σε κήπο. Με όλο λουλούδια

γαλάζια, μωβ, άσπρα και κίτρινα

και πίσω δέντρα

ανοιχτά πράσινα και σκούρα δέντρα.

Έσκυψα μήπως δω

κάτι οτιδήποτε άλλο· όμως παντού

λουλούδια, δέντρα και λουλούδια.

Κι ήταν αυτό

ένα ρίγος αγαλλίασης

ή φρίκης

σαν εγώ να βρισκόμουνα μέσα σε ποίημα

άλλου.

Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Πού αναζητεί ο ποιητής, κατά τα λεγόμενά του, τις αφετηρίες των ποιημάτων του; Πώς τις χαρακτηρίζει; Τι σημαίνει αυτός ο χαρακτηρισμός;
Στον τίτλο χρησιμοποιείται η έκφραση «νεκρή φύση» που είναι όρος της ζωγραφικής. Ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτής της ζωγραφικής; (Συμβουλευθείτε ένα εγκυκλοπαιδικό λεξικό).
Ποια είναι, κατά τον ποιητή, η «νεκρή φύση» μέσα στο ποίημα; Γιατί την ονομάζει έτσι; Ποια αισθήματα του προκαλεί;
Να σχολιάσετε τους στίχους «σαν εγώ... άλλου». Ποιο το νόημά τους;
Αφού λάβετε υπόψη σας τις ως τώρα παρατηρήσεις σας και συνδέσετε τους τελευταίους στίχους του ποιήματος με τους πρώτους, μπορείτε να πείτε ποιο τελικά είναι το θέμα του ποιήματος;