Aφαιρετική και γενική της ιδιότητας

141. Αφαιρετική ουσιαστικού (που συνοδεύεται πάντοτε από επιθετικό προσδιορισμό) χρησιμοποιείται ως προσδιορισμός άλλου ουσιαστικού, για να δηλωθεί κάποια χαρακτηριστική ιδιότητα του: vir summo ingenio άντρας με μεγάλη ευφυΐα (ευφυέστατος) (ablativus qualitātis, αφαιρετική της ιδιότητας, που υπάγεται στην ablativus sociatīvus, § 128, 2. Πρβ. νεοελλ. π.χ. άνθρωπος με πολύ μυαλό).

Για να δηλωθεί όμως ιδιότητα, χρησιμοποιείται κατά τον ίδιο τρόπο και η γενική (genetivus qualitātis), όπως και στην Ελληνική, όταν αυτή η ιδιότητα είναι διαρκής, κυρίως ύστερα από αριθμητικό για να καθορισθεί μέτρο, βάρος, ηλικία κ.τ.ό.: vir magnae prudentiae άντρας μεγάλης συνέσεως (συνετότητας)· fossa pedum quindecim τάφρος δεκαπέντε ποδών∙puer decem annorum παιδί δέκα χρόνων.

[πηγή: Λατινική Γραμματική Β, Γ Λυκείου]