Εκφορά του ποιητικού αιτίου

5) τα παθητικά ρήματα. Με τα ρήματα αυτά εκφέρεται με αφαιρετική το ποιητικό αίτιο, όταν είναι όνομα που φανερώνει πράγμα (ablativus rei effirientis) :discordia maximae res dicabuntur με τη διχόνοια μέγιστα πράγματα διαλύονται.

Όταν όμως το ποιητικό αίτιο είναι όνομα προσώπου (ή και πράγματος ή ζώου που είναι προσιοποποιημένο), τότε κανονικά εκφέρεται με εμπρόθετο από την ab + αφαιρετική (καθαρά, § 128, 1, ablativus auctoris): Roma a Romulo condita est η Ρώμη χτίστηκε από το Ρωμύλο∙eo a natura ipsa deducimur σ' αυτό από την ίδια τη φύση οδηγούμαστε (βλ. και § 135, 3).

[πηγή: Λατινική Γραμματική Β, Γ Λυκείου]