Λατινικά (Γ Λυκείου Ανθρωπιστικών Σπουδών) - Α Τεύχος - Βιβλίο Μαθητή (Εμπλουτισμένο)
back next
ΜΑΘΗΜΑ XX
LECTIO VICESIMA
  

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΥΡΤΙΝΕΣ
Ή ΠΩΣ Ο ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ

 

Ο ΤιβέριοςΚλαύδιος Νέρωνας, ένας περιφρονημένος ανιψιός του αυτοκράτορα Τιβερίου, έγινε αυτοκράτοραςτο 41 μ.Χ. με ένα πρωτοφανή όσο και κωμικό τρόπο. Μετά τη δολοφονία του Καλιγούλακρύφτηκε έντρομος πίσω από κάτι παραπετάσματα· κάποιος στρατιώτης πρόσεξετα πόδια του, τον τράβηξε έξω και τον προσαγόρευσε αυτοκράτορα. Τον οδήγησε στοστρατόπεδο τη στιγμή που η Σύγκλητος συζητούσε για την αποκατάσταση της δημοκρατίας.Ο Κλαύδιος υποσχέθηκε γερή χρηματική ανταμοιβή στη φρουρά, και έτσι έγινε, όπωςπαρατηρεί ο ιστορικός Σουητώνιος, «ο πρώτος αυτοκράτορας που εξαγόρασε με χρήματατην αφοσίωση του στρατού». Η παρέμβαση αυτή της φρουράς, που προκατέλαβε την απόφασητης Συγκλήτου, προδίκαζε μια διαρκώς αυξανόμενη πολιτική επιρροή του στρατού στηνπαραπέρα πορεία των πραγμάτων της αυτοκρατορίας.

Τιβέριος Κλαύδιος Νέρων Γερμανικός

Claudius quinquagesimo anno aetātis suae imperiumcēpit mirabili quodam casu. Exclūsus* ab insidiatōribus Caligulae,recesserat in diaetam, cui nomen est Hermaeum. Paulo post rumōre caedisexterritus* prorepsit ad solarium proximum et inter vela praetenta* foribus seabdidit. Discurrens* miles pedes eius animadvertit; eum latentem* adgnōvit;extractum* imperatōrem eum salutāvit. Hinc ad commilitōnes suos eum adduxit.Ab his in castra delātus est tristis et trepidus, dum obvia turba quasimoritūrum* eum miserātur. Postero die Claudius imperātor factus est.

Μάθημα XX-Μετάφραση

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ

   

quinquagesimo anno στο πεντηκοστό έτος

aetas -ātis ηλικία

mirabilis -is -e παράδοξος, περίεργος

casus -us τυχαίο, απροσδόκητο γεγονός(1) (περιστατικό)

exclūdo, -clūsi, -clūsum, -cludĕre, 3 (ex+claudo) κλείνω απέξω, διώχνω

insidiātor -ōris συνωμότης, δολοφόνος(2)

Caligula -ae ο Καλιγούλας Caligulae γεν. αντικ.

diaeta -ae (θερινή) κατοικία(3)

cui (δοτ. κτητ.) nomen est που ονομάζεται

Hermaeum -i το Ερμαίο

recēdo, -cessi, -cessum, -cedĕre, 3 (re+cedo) αποσύρομαι (in diaetam)

paulo post λίγο αργότερα

rumor -ōris φήμη, νέα(4) rumore caedis από τα νέα της σφαγής

exterreo, -terrui, -territum, -terrēre, 2 τρομοκρατώ(5)

prorēpo, -repsi, -reptum, -repĕre, 3 (pro+repo) ≃ έρπω προς (κάποιο σημείο), σέρνομαι

solarium -ii (i) λιακωτό(6)

velum -i παραπέτασμα, κουρτίνα(7)

praetendo, -tendi, -tentum, -tendĕre, 3 (prae + tendo) τεντώνω, κρεμάω μπροστά

 

foris -is (συνήθ. fores -ium) θ. πόρτα(8)·

inter vela praetenta foribus (δοτ.) ανάμεσα στα παραπετάσματα που κρεμόντουσαν στην πόρτα

discurro, -curri (-cucurri), -cursum, -currĕre, 3 (dis + curro) τρέχω εδώ κι εκεί

lateo, latui, latēre, 2 κρύβομαι(9)

adgnosco, -gnōvi, -gnitum, -gnoscĕre, 3 αναγνωρίζω

salūto, 1 προσαγορεύω, χαιρετίζω

hinc ( επίρρ.) από εκεί

imperātor -ōris (αρσ.) αυτοκράτορας

commilito -ōnis (αρσ.) συστρατιώτης, σύντροφος(10)

defero, -tuli, -lātum, -ferre (de + fero) μεταφέρω

trepidus -a -um έντρομος, περιδεής

dum (σύνδ. χρον.) ενώ, την ώρα που

obvius -a -um ενάντιος, αντίθετος(11)

turba -ae πλήθος(12)· obvia turba το πλήθος που τον συναντούσε

quasi (επίρρ. παραβολ.) σαν να· quasi moritūrum σαν να επρόκειτο να πεθάνει

morior, mortuus sum, mori αποθ. 3* πεθαίνω (μτχ. μελλ. moritūrus)(13)

miserātur = miserabātur (βλ. παρατ.)· miseror,αποθ. 1 λυπάμαι
(κάποιον)

 

Ετυμολογικά: 1. πρβ. κάζο << ιτ. 2. < insidiae 3. < αρχ. δίαιτα 4. κυρ. «θόρυβος»· πρβ. ὠ-ρύ-ομαι = ουρλιάζω 5. terror 6. < sol ≃ ἥλιος 7. πρβ. βέλο << ιτ. 8. foras, θύρα 9. λα-ν-θάνω, λάθος 10. < cum + miles 11. < ob+via 12. τύρβη (ταραχή), τυρβάζω, turbo, 1 13. mors.

 

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

1. Η μετοχή του Ενεστώτα σχηματίζεται ως εξής: α' και β' συζυγία:

Ενεστ.θέμα + ns: ama-ns (ama-ntis), dele-ns (dele-ntis)·

γ' και δ' συζυγία:

Ενεστ. θέμα + e-ns: leg-e-ns (leg-e-ntis), audi-e-ns (audi-e-ntis)·

Πρβ. λύ-ων, λύ-ο-ντ-ος.

2. Η μετοχή του ενεστώτα έχει ενεργητική σημασία. Μετοχή του ενεστώτα διαθέτουν και τα αποθετικά ρήματα, δεδομένουότι η σημασία τους είναι ενεργητική (ή μέση). Κλίνεται όπως τα μονοκατάληκτα τριτόκλιτα επίθετα,με τη διαφορά ότι σχηματίζει την αφ. σε -e(σε -iτη σχηματίζει μόνον όταν χρησιμοποιείται επιθετικά).

3. Η μετοχή του μέλλοντα σχηματίζεται από το θέμα του σουπίνου σε -tūrus (-sūrus) -a -um (κλίνεται όπως τα δευτερόκλιτα επίθετα): ama-tūrus -a -um· dele-tūrus -a -um· lec-tūrus -a -um· audi-tūrus -a -um. Και αυτή η μετοχή έχει ενεργητική σημασία. Μετοχή του μέλλοντα έχουν και τα αποθετικά ρήματα.

4. Ημετοχή του ενεστώτα εκφράζει πράξη σύγχρονη με αυτή του ρήματος:

pugnans cadit
pugnans cecidit
pugnans cadet 
πέφτειπολεμώντας (ενώ πολεμάει)
έπεσε πολεμώντας(ενώ πολεμούσε)
θα πέσει πολεμώντας (ενώ θα πολεμάει)

Η μετοχήτου μέλλοντα εκφράζει πράξη μεταγενέστερη από αυτή του ρήματος:

moritūrus tremit
moritūrus tremuit
moritūrus tremet
τρέμεικαθώς (επειδή) πρόκειται να πεθάνει
έτρεμε καθώς (επειδή) επρόκειτο να πεθάνει
θα τρέμει καθώς (επειδή) θα πρόκειται να πεθάνει.

Η μετοχή του παθητικού παρακειμένου εκφράζει πράξη προγενέστερη από αυτή του ρήματος:

vulnerātus cadit
vulnerātus cecidit
vulnertāus cadet
πέφτει αφού πληγώθηκε (έχοντας πληγωθεί)
έπεσεαφού πληγώθηκε (έχοντας πληγωθεί)
θα πέσει αφού πληγωθεί (έχοντας πληγωθεί)

5. Η μετοχή συμφωνεί με το υποκείμενό της στο γένος, στον αριθμό και στην πτώση· το υποκείμενο της συνημμένης μετοχής είναι το ίδιο με το υποκείμενο ή το αντικείμενο του ρήματος της πρότασης στην οποία ευρίσκεται. Π.χ. Claudius exclūsus prorepserat· miles adgnōvit eum latentem.

6. Η επιθετική μετοχή ισοδυναμεί με αναφορική πρόταση, π.χ. vela praetenta (= quae praetenta erant) foribus = παραπέτασμα που κρεμόταν μπροστά στην πόρτα (πρβ. ἀνήρ καλῶς πεπαιδευμένος).

7. Πολύσυνηθισμένη είναι η επιρρηματική χρήση της μετοχής (χρονική, αιτιολογική, εναντιωματική,υποθετική): βλ. τα παραπάνω παραδ. (Π4) και πρβ. την επιρρηματική μετοχή της ελληνικής.Πολύ περιορισμένη είναι η χρήση της κατηγορηματικής μετοχής· εξαρτάται από ρήματααισθήσεως (ακούω, βλέπω) κ.ά. Π.χ. eum latentem vidit τον είδενα κρύβεται (πρβ. ἤκουσα αὐτοῦ διαλεγομένου).

Συντακτική χρήση της μετοχής

8.   Ημετοχή του μέλλοντα και το sum (σε όλουςτους χρόνους) σχηματίζουν τη λεγόμενη ενεργητική περιφραστική συζυγία· εκφράζει επικείμενη πράξη, πρόθεση,αναπόφευκτη εξέλιξη κτλ.

Ενεστ.
Παρατ.
Μέλλ.
amatūrus sum
amatūrus eram
amatūrus ero
πρόκειται να αγαπήσω
επρόκειτο να αγαπήσω
θα αγαπήσω κτλ.

Στην ενεργητική περιφραστική συζυγία ανήκει και η υποτακτική του ενεργητικού μέλλοντα: amatūrus sim, sis κτλ.

Περιφραστική συζυγία (Coniugatio Periphrastica) [πηγή: Ψηφιακά Εκπαιδευτικά Βοηθήματα-Υπουργείο Παιδείας δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων]

9. Ημετοχή του μέλλοντα + esse σχηματίζειτο απαρέμφατο του μέλλοντα (amatūrum-am -um esse· amatūros -as -a esse)

10. Στηνέκφραση est mihi (δοτ.κτητ.) nomen, το όνομα κάποιουτίθεται σε ονομαστική (Paulus)ή δοτική (Paulo).

11. Οσύνδεσμος dum ακολουθείταιαπό οριστική του ενεστώτα ανεξάρτητα από το χρόνο της κύριας πρότασης, όταν εκφράζειπράξη ταυτόχρονη με εκείνη της κύριας πρότασης: πρόκειται για λατινισμό· (βλ. τομάθ. XXXVIII).

Xρονικές προτάσεις που εισάγονται με τον σύνδεσμο dum

 

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

  1. Να σχηματιστούν οι μετοχές του ενεστώτα και του μέλλοντα των ρημάτων capio, recēdo, prorēpo, animadverto, salūto, addūco, impōno.
  2. Να χαρακτηριστούν από συντακτική άποψη οι μετοχές του κειμένου (α) σύγχρονο, προτερόχρονο, υστερόχρονο, (β) επιθετικές, επιρρηματικές (είδος), κατηγορηματικές· να υποδειχτεί το υποκείμενο τους.
  3. Να τεθεί στην περιφραστική συζυγία (εν., παρ., μέλλ.) η πρόταση imperium capio.
  4. Να σχηματιστεί το απαρέμφατο του μέλλοντα των ρημάτων discēdo και salūto.

 

Αυτό θα πει συνέπεια!
Fabiae dicenti triginta se annos habēre, Cicero respondit:
«Verum est; nam hoc illam iam viginti annis audio».
(Κοϊντιλιανός 6,3, 73)
Όταν η Φαβία είπε πως ήταν τριάντα ετών,
ο Κικέρωνας απάντησε: «Είναι αλήθεια· την ακούω
που το λέει εδώ και είκοσι χρόνια».