ΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΞΕΧΕΙΜΩΝΙΑΣΜΑ

Στοβιβλίο του «Ο Γαλατικός Πόλεμος» (De Bello Gallico) ο Ρωμαίος πολιτικός,στρατηγός και συγγραφέας Γάιος Ιούλιος Καίσαρας περιγράφει με λιτότητα, συντομίακαι διαύγεια τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις στη Γαλατία από το 58 ως το 52 π.Χ.Στο κείμενο που ακολουθεί περιγράφονται οι ετοιμασίες για ξεχειμώνιασμα στη Γαλατίασε κάποια φάση του πολέμου. Το ξεχειμώνιασμα γινόταν σε χειμερινά στρατόπεδα (hiberna). Ο Καίσαρας φροντίζειεδώ για την τροφοδοσία των στρατοπέδων και δίνει οδηγίες για την αντιμετώπιση εχθρικώνεπιδρομών.

Caesar propter frumenti inopiam legiōnes in hibernismultis conlocat. Ex quibus quattuor in Nerviis hiemāre* iubet et tribusimperat in Belgis remanēre*. Legātos omnes frumentum in castra importāre*iubet. Milites his verbis admonet: «Hostes* adventāre* audio; speculatōresnostri eos prope esse* nuntiant. Vim* hostium cavēre* debetis; hostes enim decoilibus* advolāre* solent et caedem* militum perpetrāre possunt».

Ετυμολογικά: 1. locus 2. τέτταρες 3. hiberna· hiems = χειμώνας· χιόνι 4. > κάστρο 5. ἐρῶ < Ρερέω· ῥῆμα 6. πρβ. monumentum 7. auris < *ausis· οὖς, ἀΐω 8. ἴς < Fις= δύναμη 9. κοέω< *κοFέω = παρατηρώ 10. κολωνός, κολώνη = λόφος.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

1. Τοαπαρέμφατο του ενεργητικού ενεστώτα λήγει σε -re: amā -re, delē-re. To απαρέμφατοτου sum είναιes -se· εδώδιατηρείται η αρχική κατάληξη των απαρεμφάτων: * -se (amā -re < *ama -se: ρωτακισμός· πρβ. er -am < *es -am).

2. To απαρέμφατο, ως ρηματικό ουσιαστικό,είναι ένας πολύ εύχρηστος ρηματικός τύπος. Ως αντικείμενο διακρίνεται σε ειδικό απαρέμφατο (εξαρτάται από ρήματα λεκτικά, δοξαστικά και ρήματα που δηλώνουν ψυχικόπάθος) και τελικό απαρέμφατο (εξαρτάται από ρήματα εφετικά, δυνητικά και ρήματαπου δηλώνουν έναρξη και λήξη, αμέλεια, μάθηση, λήθη, συνήθεια κτλ.).

Η έ λ λ ε ι ψ η της ειδικής πρότασης και η πολύ περιορισμένη χρήση της κατηγορηματικής μετοχής στα λατινικά, έχουν ως αποτέλεσμα να συντάσσονται με ειδικό ή τελικό απαρέμφατο ρήματα που στα ελληνικά συντάσσονται με ειδική πρόταση ή κατηγορηματική μετοχή. Το τ ε λ ι κ ό απαρέμφατο βρίσκεται πάντα σε χρόνο ε ν ε σ τ ώ τ α (στα ελληνικά βρίσκεται και σε αόριστο ή παρακείμενο) και μεταφράζεται με το να + υποτ. του ενεστώτα ή του αορίστου. Ειδικό μπορεί να είναι το απαρέμφατο κάθε χρόνου.

3. Το υποκείμενο του τελικού απαρεμφάτου βρίσκεται σε αιτιατική σε περίπτωση ετεροπροσωπίας·σε περίπτωση ταυτοπροσωπίας κανονικά ε ν ν ο ε ί τ α ι στην ονομαστική (όπως δηλ. το υποκ.του ρήματος). Το υποκείμενο του ειδικού απαρεμφάτου βρίσκεται κ α ν ο ν ι κ ά σε αιτιατικήκαι δ ε ν π α ρ α λ ε ί π ε τ α ι π.χ.

βλ. όμως και το μάθ. XVIII Π3.

4. Τα αρσενικά και θηλυκά φωνηεντόληκτα έχουν χαρακτήρα -i-(-e-) και είναι ισοσύλλαβα. Διαφέρουν από τα συμφωνόληκτα ως προς την ονομαστική του ενικού: -i-s(-e-s), και ως προς τη γενική του πληθυντικού: -i-um. Να πώς κλίνεται π.χ. το auris (θηλ.).

Το ουσιαστικό caedes -is διαφέρει από το auris μόνο στην ον. και κλητ. του ενικού.

Ορισμέναουσιαστικά εμφανίζουν στην αιτ. και στην αφ. του ενικού χαρακτήρα -i- (πρβ. πάλιν) π.χ.turris (πύργος): turrim,turri· vis (δύναμη):vim, vi· Neapolis: Neapolim,Neapoli (βλ.το μάθ. V).

To ουσιαστικό vis (ελλειπτικό)κλίνεται ως εξής:

5. Κλίση του possum (pos- μπροστά από σύμφωνο, pot- μπρο­στά από φωνήεν).

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

1. Να κλιθούν τα ουσιαστικά collis και caedes.
2. Να συμπληρωθεί ο σωστός τύπος του απαρεμφάτου:
   Epistulam ................................ possumus (porto).
   Justitiā................................. debēbant (certo).
   Gloriae................................. debet miles (studeo).
   Ingenium Vergili .................................debent (foveo).
   Amīcum.................................poteras (admoneo).
3. Να συμπληρωθεί ο σωστός τύπος του υποκειμένου του απαρεμφάτου:
   Puto .................................desiderā re Romam (poēta).
   Speculātor nuntiat................................castra oppugnāre (hostes).
   ..............................amīcam (-um) esse putas (ego).
   ..............................amīcum (-am) esse puto (tu).
4. Ποια άλλα ουσιαστικά όπως το castra και hiberna γνωρίζετε (που απαντούν δηλαδή μόνο στον πληθυντικό ή που έχουν διαφορετική σημασία στον πληθυντικό);
5. Σε τι διαφέρουν από συντακτική άποψη οι προσδιορισμοί in castra και in hibernis;