Άγγελος Τερζάκης (1906-1979) 

Γεννήθηκε στο Ναύπλιο και πέθανε στην Αθήνα. Αφοσιώθηκε από νεαρή ηλικία στη λογοτεχνία και καλλιέργησε όλα σχεδόν τα είδη του πεζού λόγου: διήγημα, μυθιστόρημα, θέατρο και δοκίμιο. Στα μυθιστορήματά του προσπάθησε να παρουσιάσει την κρίση και την παρακμή της μικροαστικής οικογένειας μέσα σε μια ατμόσφαιρα βαριά και αρρωστημένη, κατάλληλη όμως να πλαισιώσει την υπόσταση και τον ψυχισμό των προσώπων του. Προσπάθησε επίσης με ιδιαίτερη επιτυχία να ζωντανέψει την περίοδο της Φραγκοκρατίας στην Πελοπόννησο με το ιστορικό του μυθιστόρημα Η Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ που κατέχει ξεχωριστή θέση στην πεζογραφία μας. Ο Τερζάκης διακρίθηκε στο δοκίμιο. Άνθρωπος με άγρυπνη συνείδηση και βαθύ στοχασμό και επηρεασμένος από τη σύγχρονη υπαρξιακή φιλοσοφική σκέψη, δημοσίευσε αρκετά υποδειγματικά δοκίμια στη γλώσσα μας. Έργα του: α) Μυθιστορήματα: Δεσμώτες (1932), Η παρακμή των Σκληρών (1933), Η Μενεξεδένια Πολιτεία (1937), Η Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ (1945), Ταξίδι με τον Έσπερο (1946), Δίχως Θεό (1951), Μυστική Ζωή (1957). β) Διηγήματα: Ο Ξεχασμένος (1925), Φθινοπωρινή Συμφωνία (1924), Του Έρωτα και του Θανάτου (1943), Η Στοργή (νουβέλα 1944), Απρίλης, Το Βιβλίο του Γιου μου (1946). γ) Θεατρικά: Αυτoκράτωρ Μιχαήλ (1936), Γαμήλιο Εμβατήριο (1937), Ο Σταυρός και το Σπαθί (1939), Θεοφανώ (1953), Νύχτα στη Μεσόγειο (1955), Θωμάς ο δίψυχος (1962) κ.ά. δ) Δοκίμια: Προσανατολισμός στον Αιώνα (1963), Ελληνική Εποποιία 1940-1941 (1964).