Γ. Φ. Βαφόπουλος
Η ελεγεία των αδερφών
(απόσπασμα)
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ που αποτελείται από τέσσερα μέρη, ανήκει στη συλλογή Το δάπεδο και άλλα ποιήματα. Σ' αυτό ο ποιητής, συγκινημένος από το δράμα του εμφύλιου σπαραγμού, εγκαταλείπει τον ατομικό του καημό και την επίμονη απομόνωση, στην οποία είχε κλειστεί, και στρέφεται με στοργή στους συνανθρώπους του, τους αδελφούς, όπως τους αποκαλεί.
II |
Όταν βγαίνω το βράδυ στο ξάγναντο τούτο,
να προσμείνω τ' αδέρφια μου να 'ρθουν που φύγαν,
των βημάτων σου ακούω το περπάτημα
στο ρυθμό των δικών μου βημάτων.
|
| |
Όταν μέσα στη νύχτα τ' αδέρφια μου κράζω,
που το ξέρω πως πια δεν μπορούν να μ' ακούσουν,
στην καρδιά μου η πικρή παρηγόρια μου μένει
πως τουλάχιστο εσύ να μ' ακούσεις μπορείς. |
| |
Είσαι η σκεπή που σκεπάζει το σπίτι.
Είσαι η φωτιά που πηδάει μες στο τζάκι.
Ο λύχνος που τρώει το σκοτάδι. |
| |
Όμως δίχως τ' αδέρφια μου είναι άδειο το σπίτι.
Είναι άδειο, είναι άδειο το σπίτι, Θεέ μου,
δίχως τ' αδέρφια μου που έχουνε φύγει
το ματωμένο κρατώντας μαχαίρι. |
Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής 
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
- Ποιο είναι το προσωπικό δράμα του ποιητή και ποιο το δράμα που συντελείται γύρω του;
- Τι εκφράζει η αντίθεση που υπάρχει στις δύο τελευταίες στροφές;
- Ο ποιητής συνειδητοποιεί σταδιακά τη δραματική κατάστασή του. Να την παρακολουθήσετε στην εξέλιξή της και να επισημάνετε την κορύφωσή της.
|
