Ξενοκρίτου Ροδίου, [επίγραμμα]

Αρμύρα στάζουν τα μαλλιά σου, κόρη δύσμοιρη.
Ναυάγησες και χάθηκες στον πόντο, Λυσιδίκη.
Τη θάλασσα σαν είδες ν’ αγριεύει, τρόμαξες
και ρίχτηκες στα κύματα από το κοίλο πλοίο.
Τώρα, τ’ όνομά σου δηλώνει ο τάφος, την πατρίδα σου την Κύμη,
πλην τα οστά σου κύμα ψυχρό της ακτής τα λευκαίνει.
Πικρό κακό για τον πατέρα σου τον Αριστόμαχο: σε γάμο
σε οδηγούσε, μα μήτε κόρη μήτε και νεκρή σε πήγε.

[πηγή: Παλατινή Ανθολογία, VII 291. Επιτάφιος Λόγος, Αρχαία Ελληνικά Επιγράμματα, μετάφραση και επίμετρο Παντελής Μπουκάλας, Άγρα, Αθήνα 1999, σ. 49]