«Ο Ανδρόνικος κι ο μαύρος του»

Άρκοντες τρων και πίνουσι σε μαρμαρένη τάβλαν,
σε μαρμαρένη κι' αργυρή και σε μαλαματένη,
κι' ούλοι τρώσι και πίνουσι κι' αθιολή δε φέρνου,
κι' ο Κωσταντίνος ο μικρός ας εψιλοτραούει,
τ' ακράνη του τ' Ανδρόνικου, του νιου του παινεμένου.
«Μαύρος είσαι, μαύρα φορείς, μαύρο καβαλλικεύγεις.
Μαθαίνεις το να περπατεί, μαθαίνεις το να δρέμει,
μαθαίνεις το να ’ έχεται τον όχλον του πολέμου,
μαθαίνεις του και της στεριάς ωσάν και του πελάου,
ξεχάνεις και της λυερής της γλυκοποθητής σου».

[πηγή: Ν. Γ. Πολίτης, Εκλογαί από τα τραγούδια του ελληνικού λαού, Βιβλιοπωλείον Ε.Γ. Βαγιονάκη & Τ. Γρηγορόπουλου, Αθήνα 1958 (4η έκδ.), σ. 81]