Ευριπίδης, Τρωάδες 368-85

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
Για μια γυναίκα αυτοί, για μιαν αγάπη,
για μιαν Ελένη χάσανε χιλιάδες.
Κι ό,τ’ είχε πιο ακριβό, το ’χασε για ό,τι
πιο μισητό ο σοφός τους στρατηλάτης·
τη χαρά του σπιτιού του, του παιδιού του
τη χαρά τη χαρίζει του αδερφού του
για μια γυναίκα που με τη θέλησή της
κι όχι, να πεις, με το στανιό την κλέψαν.
και στις αχτές του Σκάμαντρου όταν ήρθαν,
στη μάχη πέφταν, όχι για να σώσουν
της χώρας τους τα σύνορα ή τα τείχη
της πατρίδας τους· κι όσους πήρε ο Άρης
σε ξένη χώρα κείτονται, τα χέρια
των γυναικών τους δεν τους σαβανώσαν,
δεν είδαν τα παιδιά τους πριν πεθάνουν.
παρόμοιες συμφορές και την πατρίδα·
χήρες πεθαίναν οι γυναίκες, έρμοι
πεθαίναν οι γονιοί, μια κι αναστήσαν
γι’ άλλους παιδιά· και δεν υπάρχει ούτ’ ένας,
στους τάφους τους να κάμει μια θυσία.
Αυτό το εγκώμιο αξίζει στο στρατό τους.
Για τις ντροπές σωπαίνω· τραγουδίστρα
της ατιμίας η μούσα μου ας μη γίνει.

[πηγή: Ευριπίδης, Οι Ικέτισσες, Οι Τρωαδίτισσες, Οι Βάκχες, μτφ. Θρ. Σταύρου, Άλφα, Αθήνα 1952]