Αριστοφάνης, Θεσμοφοριάζουσες 846-870:
Ο πρόλογος της Ελένης παρωδείται με κωμικό αποτέλεσμα

(Ο συγγενής του Ευριπίδη βλέποντας πως οι γυναίκες μαζεύτηκαν στο βάθος της ορχήστρας μονολογεί.)
ΣΥΓΓΕΝΗΣ
Πάει, έχω αλληθωρίσει απ’ το καρτέρι·
κι αυτός, ακόμα. Τι να τον μποδίζει;
Ο Παλαμήδης του, έτσι κρύος που είναι,
θα τον κάνει να ντρέπεται. Με ποιο άλλο
δράμα του να τον φέρω; Ξέρω, ξέρω·
θα γίνω η νέα κι αλλόκοτή του Ελένη.
Γυναίκειο φόρεμα έχω για το ρόλο.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ
Τι μαγειρεύεις; Τι κοιτάς τριγύρω;
Τον πρύτανη καρτέρα εδώ που θα ’ρθει,
φρόνιμα· αλλιώς ξινή θα σου ’βγει η Ελένη.

ΣΥΓΓΕΝΗΣ (παίζοντας το ρόλο της Ελένης)
Να ο ποταμός με τις ωραίες τις Νύμφες,
ο Νείλος, που ποτίζει αυτός, για το έθνος
της μελαψής συρμαίας, κι όχι η ψιχάλα
του Δία, τους κάμπους της λευκής Αιγύπτου.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ
Τι αχρείος, μα την Εκάτη τη φωσφόρα.

ΣΥΓΓΕΝΗΣ
Η ξακουσμένη Σπάρτη είν’ η δική μου
πατρίδα, και πατέρας μου ο Τυνδάρεος.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ
Κάθαρμα, ποιος Τυνδάρεος; Ο Φρυνώνδας
κάλλιο δε λες;

ΣΥΓΓΕΝΗΣ
Και τ’ όνομά μου Ελένη.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ
Κι άλλο, μωρέ, μασκάρεμα γυναίκειο,
προτού σε τιμωρήσουν για το πρώτο;

ΣΥΓΓΕΝΗΣ
Και χάθηκαν ψυχές για μένα πλήθος
στου Σκάμαντρου τις όχθες.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ
Που μακάρι
να πέθαινες κι εσύ.

ΣΥΓΓΕΝΗΣ
Είμ’ εδώ εγώ τώρα,
μα ο δόλιος μου άντρας, αχ, δεν ήρθε ακόμα.
Γιατί να ζω;

[πηγή: Θρ. Σταύρου, Οι κωμωδίες του Αριστοφάνη (μτφ.) Εστία, Αθήνα 1967]