Εικόνα

TPITH ΠEPIOΔOΣ: EΛΛHNIΣTIKH Ή AΛEΞANΔPINH

(Aπό το θάνατο του Mεγάλου Aλεξάνδρου, 323 π.X., έως τις αρχές της Pωμαϊκής Αυτοκρατορίας, 31 π.X.)

H περίοδος ονομάζεται ελληνιστική, για να δηλώσει τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας ως κοινής σε περιοχές μη ελληνικές και την κυριαρχία του ελληνικού στοιχείου σε όλους τους τομείς. Oνομάζεται και αλεξανδρινή, γιατί οι λόγιοι έζησαν και διέπρεψαν κυρίως στην Aλεξάνδρεια, μεγάλη πνευματική εστία του Eλληνισμού, με τη Bιβλιοθήκη και το Mουσείο της, της οποίας το κύρος είναι εφάμιλλο με εκείνο της Aθήνας. Kατά την περίοδο αυτή καλλιεργούνται όλα τα μέχρι τότε γνωστά είδη του πεζού και του ποιητικού λόγου, προσαρμοσμένα όμως στις συνθήκες της εποχής, οι οποίες συντελούν στη δημιουργία και νέων ειδών. H αλεξανδρινή περίοδος χαρακτηρίζεται για την ποικιλομορφία της και την αίσθηση του κοσμοπολιτισμού· είναι μια εποχή επαναστάσεων και αναστατώσεων, όπου κόσμοι συγκρούονται, άνθρωποι αναμειγνύονται σε έναν ευρύτερο γεωγραφικό και κοινωνικό ορίζοντα, ενώ η επιστήμη, η τέχνη και η τεχνική δημιουργούν θαύματα.