Σιτάαρ / Sitār

Credits / Αναφορές

Μάλλον το πιο αναγνωρίσιμο σε σχήμα και ηχόχρωμα όργανο της Ινδίας, κέρδισε παγκόσμια αναγνώριση στον εικοστό αιώνα, κυρίως μέσω του έργου του Ravi Shankar, που με τον εκτελεστή του Sarod, Αli Akbar Khan και τον εκτελεστή των τάμπλα Alla Rakha στις δεκαετίες του '60 και '70, έκαναν την Ινδική μουσική γνωστή στους νέους της Δύσης.

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την προέλευση του Sitār. Σύμφωνα με κάποια, το Sitār επινοήθηκε από τον Amir Khusrao (1254-1324). Σύμφωνα με κάποια άλλη θεώρηση, το Sitār προέρχεται από το περσικό όργανο seh-tar, που σημαίνει "τρεις χορδές" (στο Sitār υπάρχουν τρεις χορδές για την εκτέλεση της μελωδίας).  Όμως, πέρα από την γλωσσική αυτή συγγένεια, το Sitār διαφέρει σημαντικά, από οργανολογικής σκοπιάς, από το seh-tar. Ο Moutal, αλλά και άλλοι ερευνητές, μάλλον πειστικά, ισχυρίζονται ότι το Sitār προέρχεται από το όργανο Tritantrī Vīņā.

Η τοποθέτηση χορδών Cikārī (παίζονται ελεύθερες, συμπληρώνοντας τη ρυθμική αίσθηση) στο Sitār για την πρακτική του ισοκρατήματος σχετίζεται με την επινόηση του οργάνου Kinnarī Vīņā από τον Matanga, ανάμεσα στον 6ο και τον 8ο αιώνα. Από τότε, η πρακτική αυτή εφαρμόζονταν σε όλα τα νυκτά έγχορδα από τον 8ο αιώνα.
Τέλος, στο Sitār έχουν τοποθετηθεί και Tarab (συμπαθητικές) χορδές, που δονούνται από συντονισμό και κουρδίζονται πριν την εκτέλεση στις νότες του Rāga. Η ύπαρξη των συμπαθητικών χορδών παρατείνει τη διάρκεια του ήχου και βοηθά τους εκτελεστές να κουρδίζουν τις νότες που παίζουν στην κύρια χορδή, καθώς λειτουργούν ως σημεία αναφοράς.

Πηγή: http://www.musicking.gr/Sit%C4%81r/?lang=el