| |
2. Η ΕΚΣΤΡΑΤΕIΑ
ΣΤΗ ΣIΚΕΛIΑ (415-413 π.Χ.) -
Ο ΔΕΚΕΛΕIΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (413-404 π.Χ.) |
| Η απόφαση για την
εκστρατεία
Μαρμάρινο
κεφάλι του
Αλκιβιάδη (Μουσείο Ny Karlsberg,
Κοπεγχάγη). Η σύνθετη προσωπικότητα του Αθηναίου πολιτικού
εκφράζεται στην προτομή αυτή.
Ο Αλκιβιάδης
εγκαταλείπει τους Αθηναίους |
Στην πολιτική σκηνή της Αθήνας κυριαρχεί ο Αλκιβιάδης, πολιτικός με
πολλές ικανότητες και υπέρμετρες φιλοδοξίες. Ο Αλκιβιάδης,
χρησιμοποιώντας ως πρόφαση τον πόλεμο δύο σικελικών πόλεων, της Έγεστας
και του Σελινούντα, πείθει την Εκκλησία του Δήμου, παρά τις αντιρρήσεις
του Νικία, να οργανώσει μεγάλη εκστρατεία στη Σικελία με το πρόσχημα
της αποστολής βοήθειας προς τους Εγεσταίους, φίλους της Αθήνας. Η
Εκκλησία όρισε, ως αρχηγούς της εκστρατείας, τρεις στρατηγούς δίνοντάς
τους πλήρεις εξουσίες (στρατηγούς αυτοκράτορες): τον Αλκιβιάδη, που
ήταν ο εμπνευστής της εκστρατείας, τον Νικία και τον Λάμαχο. 
Όταν ο στόλος των Αθηναίων έφθασε στη Σικελία, στην Αθήνα ξέσπασε
οξύτατη πολιτική κρίση. Ο Αλκιβιάδης είχε κατηγορηθεί από τους εχθρούς
του ότι, την παραμονή της αποχώρησης για τη Σικελία, αυτός και φίλοι
του, σε κατάσταση μέθης, είχαν ακρωτηριάσει τις ερμαϊκές στήλες που
χρησίμευαν ως οδοδείκτες στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης. Ο
λαός είχε δώσει υπερβολική σημασία στο γεγονός αυτό. Η κατηγορία για
ιεροσυλία ήταν φοβερή. Η Εκκλησία αποφάσισε να ανακαλέσει από τη
Σικελία τον Αλκιβιάδη. Αυτός, φοβούμενος την καταδίκη του σε θάνατο,
αρνείται να επιστρέψει στην Αθήνα και καταφεύγει στη Σπάρτη. Εκεί,
προδίδοντας την πόλη του, συμβουλεύει τους Σπαρτιάτες να στείλουν
ισχυρό εκστρατευτικό σώμα στη Σικελία για να βοηθήσουν τους
Σελινούντιους και τους συμμάχους τους Συρακούσιους. Ακόμη, προτρέπει να
καταλάβουν και να οχυρώσουν τη Δεκέλεια στην Αττική για να αποκόψουν
την Αθήνα από την αγροτική ενδοχώρα της. |
| Η καταστροφή |
Στη Σικελία η κατάσταση εξελίσσεται άσχημα για
τους Αθηναίους. Ο
εμπνευστής της εκστρατείας είναι απών, ο Νικίας δεν πιστεύει στη
χρησιμότητα της επιχείρησης και ο Λάμαχος φονεύτηκε σε μία σύγκρουση με
τους Συρακούσιους. Όταν φθάνουν οι σπαρτιατικές ενισχύσεις υπό τον
ικανότατο στρατηγό Γύλιππο, η κατάσταση χειροτερεύει για τους Αθηναίους
και καταλήγει σε καταστροφή. Για τον Θουκυδίδη η σικελική καταστροφή
σηματοδοτεί και την οριστική πτώση του αθηναϊκού μεγαλείου. «Οὐδέν
ἐστίν ὃ,τι οὐκ ἀπώλετο - Όλα χάθηκαν». |
| Παρέμβαση των Περσών |
Η οχύρωση της Δεκέλειας από τους Σπαρτιάτες είχε
καταστρεπτικά
αποτελέσματα για την Αθήνα. Η ύπαιθρος χάνεται για την πόλη. Οι
Αθηναίοι προσπαθούν να ναυπηγήσουν νέο στόλο. Συγχρόνως, οι Πέρσες
αρχίζουν ξανά να εμφανίζονται στο Αιγαίο. Ο Αλκιβιάδης, ο οποίος μετά
τη Σπάρτη έχει καταφύγει στη Μικρά Ασία, συμβουλεύει τους Πέρσες να
συντηρούν τον πόλεμο ανάμεσα σε Αθήνα και Σπάρτη. Οι Πέρσες προσφέρουν
χρήματα στους Σπαρτιάτες και εκείνοι με τα χρήματα των Περσών ναυπηγούν
ισχυρό στόλο και διεκδικούν από τους Αθηναίους την κυριαρχία στο
Αιγαίο. Ένας ικανότατος στρατηγός, ο Λύσανδρος, αναλαμβάνει την ηγεσία
του σπαρτιατικού στρατού. Οι Αθηναίοι, στην αμηχανία τους, ανακαλούν
τον Αλκιβιάδη και του αναθέτουν την αποστολή να αντιμετωπίσει τον
Λύσανδρο. Ο αθηναϊκός στόλος ηττάται στο ακρωτήριο της Σάμου Νότιο (407
π.Χ.). Yπεύθυνος της ήττας θεωρείται ο Αλκιβιάδης, ο οποίος δεν
επιστρέφει στην Αθήνα. |
Ο ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ
ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ
Όλους τους έπιασε μεγάλη επιθυμία να φύγουν στην εκστρατεία. Τους πιο
ηλικιωμένους επειδή νόμιζαν ότι θα κατακτήσουν τη Σικελία ή ότι
τουλάχιστον δεν διέτρεχαν κίνδυνο με τόσες μεγάλες δυνάμεις. Τους
νεότερους επειδή είχαν την επιθυμία να δουν τον μακρινό αυτό τόπο και
να τον γνωρίσουν, αλλά και επειδή ήταν βέβαιοι ότι θα γυρίσουν. Το
πλήθος οι στρατιώτες επειδή θα έπαιρναν μισθούς αμέσως κι επειδή με την
επέκταση της κυριαρχίας θα εξασφάλιζαν για πάντα τη μισθοφορία. Έτσι,
εξαιτίας του γενικού ενθουσιασμού, ακόμη κι εκείνοι που διαφωνούσαν
σώπαιναν, από φόβο μήπως, καταψηφίζοντας, θεωρηθούν κακοί πατριώτες.
Θουκυδίδης,
Ιστορία, Ζ, 24 (μετ. Άγγ. Βλάχου) |
|
 |
 |
| Αγώνας στη θάλασσα |
Στις Αργινούσες (406 π.Χ.) ο αθηναϊκός στόλος με
αρχηγό τον Κόνωνα νικά τους Σπαρτιάτες. Στη συνέχεια οι επιχειρήσεις
αναπτύσσονται στο Βόρειο Αιγαίο και στα στενά της Προποντίδας. Στα 405
π.Χ. ο Λύσανδρος στους Αιγός Ποταμούς, μία τοποθεσία στον Ελλήσποντο, κυριεύει με τέχνασμα τα αθηναϊκά πλοία.
Η καταστροφή των Αθηναίων ήταν ολοκληρωτική. |
ΤΑ ΠΕΡΣΙΚΑ
ΧΡΗΜΑΤΑ
Τότε ο Κύρος είπε ότι ο πατέρας του τα ίδια
του είχε παραγγείλει και ο
ίδιος δεν είχε διαφορετική γνώμη, αλλά θα καταβάλει κάθε προσπάθεια, κι
ότι ήλθε φέρνοντας μαζί του πεντακόσια τάλαντα. Είπε ότι, όταν τούτα
ξοδευτούν, θα δαπανήσει και τα δικά του, όσα του είχε δώσει ο πατέρας
του. Και πάλι, αν και τούτα δεν είναι αρκετά, θα κομματιάσει τον
ασημένιο και χρυσό θρόνο, πάνω στον οποίο καθόταν. Οι άλλοι επαίνεσαν
τα λόγια του και τον προέτρεψαν να υποσχεθεί σε κάθε ναύτη μία αττική
δραχμή, υποδεικνύοντας ότι, αν χορηγηθεί ο μισθός τούτος, οι ναύτες των
Αθηναίων θα εγκαταλείψουν τα πλοία τους, κι έτσι θα δαπανήσει λιγότερα
χρήματα. Εκείνος είπε πως ήταν σωστός ο λόγος τους, αλλά ότι δεν
μπορούσε να κάνει άλλο, απ’ όσα του είχε ορίσει ο βασιλιάς.
Ξενοφών,
Ελληνικά, Α, V, 3-5 (μετ. Λ. Παπαγεωργίου) |
|
Ο
ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΣ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΔΑΣ:
ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΣΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ
Επειδή λοιπόν κανείς δεν τόλμησε να πει
οτιδήποτε άλλο, εκτός από το ότι πρέπει να υπακούσει στους άρχοντες της
πατρίδας και να κάνει εκείνα για τα οποία ήλθε, τούτος πήγε στον Κύρο
και του ζήτησε μισθό για τους ναύτες. Εκείνος όμως του είπε να
περιμένει δύο μέρες. Ο Καλλικρατίδας τότε, δυσαρεστημένος με την
αναβολή και οργισμένος με τις συχνές επισκέψεις στην κατοικία του
Κύρου, είπε ότι οι Έλληνες είναι πανάθλιοι, επειδή κολακεύουν τους
βαρβάρους λόγω χρημάτων, και ισχυρίστηκε πως, αν γυρίσει σώος στην
πατρίδα, θα κάνει ό,τι μπορεί για να συμφιλιώσει τους Αθηναίους και
τους Λακεδαιμονίους. Ύστερα απέπλευσε προς τη Μίλητο κι από κει έστειλε
στη Λακεδαίμονα τριήρεις, για να ζητήσει χρήματα.
Ξενοφών,
Ελληνικά, Α, VI, 5-6 (μετ. Α. Παπαγεωργίου) |
|
Συνθηκολόγηση
Η νύμφη
Αρέθουσα(Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο). Οι
Συρακούσιοι, μετά τη νίκη τους εναντίον των Αθηναίων, έκοψαν νέο
νόμισμα. |
Ο στόλος των Σπαρτιατών αποκλείει την Αθήνα από τη
θάλασσα, ενώ η
πόλη, με οχυρωμένη τη Δεκέλεια από τους Σπαρτιάτες, ήταν τελείως
απομονωμένη από την ξηρά. Η πολιορκία εξάντλησε τους Αθηναίους, οι
οποίοι 404 π.Χ. αναγκάζονται να ζητήσουν ειρήνη.
Οι Σπαρτιάτες συγκαλούν συνέδριο στη Σπάρτη για να
αποφασιστεί η
σύναψη ειρήνης. Στο συνέδριο οι Κορίνθιοι και άλλοι σύμμαχοι ζητούν να
ισοπεδωθεί η Αθήνα και οι κάτοικοί της να πουληθούν ως δούλοι. Οι
Σπαρτιάτες όμως, αναλογιζόμενοι την προσφορά της Αθήνας κατά τους
Περσικούς πολέμους, δεν άκουσαν τη γνώμη των συμμάχων και δέχθηκαν να
συνάψουν ειρήνη με τους παρακάτω βαρείς όρους:
α) Οι Αθηναίοι να παραδώσουν όλα τους τα πλοία
εκτός από 12.
β) Να κατεδαφιστούν τα Μακρά τείχη και τα τείχη
του Πειραιά.
γ) Να επανέλθουν όλοι οι πολιτικοί εξόριστοι.
δ) Οι Αθηναίοι να ακολουθούν τους Σπαρτιάτες και
να έχουν τους ίδιους εχθρούς και φίλους. |
| Το τέλος του πολέμου
Τα αποτελέσματα
 |
Το τέλος του πολέμου αναδεικνύει τη Σπάρτη
νικήτρια. Όμως στην
πραγματικότητα ολόκληρη η Ελλάδα εξέρχεται βαθύτατα τραυματισμένη.
Πόλεις έχουν ερειπωθεί, η ύπαιθρος έχει εγκαταλειφθεί από τους
κατοίκους της, οι νεκροί ανέρχονται σε χιλιάδες. Όμως ο πόλεμος έχει
διαβρώσει και τον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων. Οι ηθικές αξίες έχουν
καταρρεύσει, οι κοινωνικές δομές έχουν ανατραπεί, η θρησκευτική πίστη
έχει αντικατασταθεί από την αμφισβήτηση. Ακόμη, ο πόλεμος αυτός έχει
επιτρέψει στους Πέρσες να αναμειχθούν στα ελληνικά πράγματα. |
|
|
Ερωτήσεις-Δραστηριότητες
1. Εκδήλωση της αντίθετης φωνής, της
φιλειρηνικής, αποτελεί το παρακάτω ποίημα της εποχής.
Ειρήνη βαθύπλουτη
πιο όμορφη από τους ευτυχείς θεούς,
πόσο σ’ επιθυμώ. Πόσο αργείς!
Φοβάμαι μη με καταβάλουν
τα γηρατειά, πριν αντικρίσω |
τη χαριτωμένη σου όψη
και όμορφα χορευτικά τραγούδια
και λαμπροστεφάνωτες γιορτές...
(Ευριπίδης, απόσπασμα 462) |
Αφού εξηγήσετε τους λόγους δημιουργίας
του ποιήματος, να αναζητήσετε αναλογίες με αντίστοιχα γεγονότα της
εποχής μας.
2. Στη διάρκεια του Πελοποννησιακού
πολέμου οι Αθηναίοι είχαν στείλει και άλλη φορά στόλο στη Σικελία, για
να επιβάλουν την κυριαρχία τους. Σε λόγο που εκφώνησε ο Ερμοκράτης ο
Συρακούσιος προς τους αντιπροσώπους των πόλεων διατύπωσε για πρώτη φορά
το δόγμα: «Η Σικελία για τους Σικελιώτες». Ποιο το νόημα του δόγματος;
Μπορεί γενικότερα και στην εποχή μας να διατυπώσουν τα κράτη τέτοιο
μήνυμα;
3. Ο χώρος έπαιξε αρνητικό ρόλο στην
εξέλιξη της αθηναϊκής εκστρατείας στη Σικελία. Με ποια στοιχεία θα
υποστηρίζατε την ορθότητα της παραπάνω φράσης; (Αξιοποιήστε τα δεδομένα
του σχετικού χάρτη). |
|
