Παρατηρούμε τις εικόνες 1 έως 7 και τις αντιστοιχίζουμε με τις παρακάτω φράσεις βάζοντας τον κατάλληλο αριθμό στα κουτάκια:

• Yπήρχε στα σπίτια από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα, για να αποθηκεύουν τρόφιμα, λάδι ή κρασί.
• Μ’ αυτόν δημιουργούμε τα υφαντά.
• Λέγεται ρόπτρο και το βλέπουμε ακόμη και σήμερα στις πόρτες κάποιων σπιτιών.
• Με μεγάλο κόπο και επιμονή οι αγρότες έχτιζαν στις πλαγιές των βουνών «πεζούλες», για να μπορούν να καλλιεργήσουν τα φυτά τους.
• Τα σπίτια «σκαρφάλωναν» στις κορυφές των βουνών, για να προφυλάσσονται από τις εχθρικές επιδρομές.
• Στους γάμους μαζεύονταν οι κάτοικοι του τόπου και γλεντούσαν χορεύοντας και τραγουδώντας.
• Με τις ίδιες βελονιές, με τα ίδια χρώματα, η κάθε κεντήστρα έφτιαχνε το δικό της σχέδιο.

Συζητάμε για τις εικόνες 1 έως 7: ;

• Πού έχουμε συναντήσει παρόμοιες εικόνες;
• Σήμερα έχουμε τέτοιες συνήθειες; Είναι σε κάτι διαφορετικές

Από τη γιαγιά στην εγγονή και … «πάει λέγοντας»

Τα παλιά χρόνια σ’ έναν τόπο:

• μια νέα κοπέλα παντρευόταν περίπου όπως η μαμά της, η γιαγιά, η προγιαγιά και η προ- προγιαγιά της. Ποιος νά ’ταν αυτός ο τρόπος;
• τα σπίτια χτίζονταν σχεδόν με τον ίδιο τρόπο για πολλούς αιώνες. Πώς χτίζονταν στον τόπο μας;
• τραγουδούσαν τα ίδια τραγούδια για πολλούς αιώνες. Γνωρίζουμε κάποια τραγούδια του τόπου μας;

Συζητάμε, γράφουμε στο σημειωματάριό μας πώς αυτές οι συνήθειες «παραδίνονταν» από τη μια γενιά στην άλλη και ανακοινώνουμε τα συμπεράσματά μας.

Ένα βήμα πιο πέρα

Παρουσιάζουμε ένα έθιμο του τόπου μας.

Πού θα ψάξουμε; Ποιον θα ρωτήσουμε; Πώς θα το παρουσιάσουμε; Σχεδιάζουμε τα βήματά μας και τα γράφουμε στο σημειωματάριό μας.

Αξίζει να διαβάσουμε

Τα παλιότερα χρόνια, τότε που δεν υπήρχαν ακόμα εργοστάσια, οι άνθρωποι αναγκάζονταν να κατασκευάζουν μόνοι τα ρούχα τους και άλλα χρήσιμα αντικείμενα. Σιγά σιγά κάποιοι έγιναν τεχνίτες. Kατασκεύαζαν σπίτια, δρόμους, γεφύρια, κοσμήματα κ.λπ. Για να διδαχτούν δεν πήγαιναν σε σχολές, αλλά κοντά σε παλιότερους τεχνίτες. O ένας μάθαινε στον άλλον τα τραγούδια του τόπου του, τους χορούς, τον τρόπο που καλλιεργούσαν τα φυτά τους, πού και πώς μαγείρευαν και άλλες συνήθειές τους. Έτσι, ο τρόπος που ζούσαν, που ντύνονταν, που χόρευαν, μεταδιδόταν από στόμα σε στόμα, από τον παππού και τη γιαγιά στα εγγόνια και δεν άλλαζε εύκολα. Αυτή είναι η παράδοση. Οι άνθρωποι ενός τόπου κρατούσαν τις παραδόσεις τους για πολλά χρόνια.

Πολλές από τις παραδόσεις, τις συνήθειες δηλαδή των παλιότερων, διατηρούμε κι εμείς σήμερα, παρόλο που ο τρόπος ζωής μας έχει πια αλλάξει πολύ.

 4*,5,6