Λορέντζου Μαβίλη, «Κρήτη»

Σειρήνα πρασινόχρυση, με μάτι
σαν της αγάπης, με λαχτάρας χείλια,
αχτιδομάλλα, ορθοβύζα, με χίλια
μύρια καμάρια και λέπια γεμάτη,

τραγούδι τραγουδάς μες στη ροδάτη
κατάχνια του πελάου, και στην προσήλια
του αγέρος πλατωσιά και στα βασίλεια
της γης πνοή το σέρνει μυρωδάτη:

«Σαν το γάλα της αίγας Αμαλθείας
θρέφει θεούς και το φιλί μου εμένα.
Ελάτε να χαρήτε μες της θείας

αγκαλιάς μου το σφίξιμο ενωμένα,
πρόσφυγες της ζωής, δώρα άγια τρία·
θάνατο, αθανασία κ' ελευτερία.»

[πηγή: Λορέντζος Μαβίλης, Άπαντα, εισαγ.-σχόλ.-επιμ. Μιχ. Περάνθης, Αθήνα 1962, σ. 98]