Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Η θάλασσα»

Θάλασσα. Πρώιμη θάλασσα. Θάλασσα του Οδυσσέα
κι' εκείνου του άλλου Οδυσσέα
που ο λαός του Ισλάμ αποκαλούσε
Σεβάχ Θαλασσινό. Η θάλασσα των γκρίζων
κυμάτων του Ερικ του Ερυθρού, ψηλά στην πρύμνη
και του ιππότη εκείνου που έγραψε ταυτόχρονα
το έπος και την ελεγεία της πατρίδας του
στα τενάγη της Γκόας.
Θάλασσα του Τραφάλγκαρ. Αυτή που ύμνησε,
μες στην μακραίωνη ιστορία της, συχνά η Αγγλία
η δύσβατη θάλασσα που βάφτηκε σε ένδοξο αίμα
στην καθημερινή πρακτική του πολέμου.
Η ασίγαστη θάλασσα που την ήρεμη αυγή
την αναρίθμητη άμμο αρμενίζει.

[πηγή: Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Το χρυσάφι των τίγρεων, μτφρ. Δημήτρης Καλοκύρης, Ύψιλον, Αθήνα 1988, σ. 42]