Όμηρος, Ιλιάδα Σ 22-27: Ο θρήνος του Αχιλλέα για τον νεκρό Πάτροκλο

Εκείνον τότ’ εσκέπασε η σκοτεινιά του πόνου
και αθάλην πήρε κι έχυσε και με τα δυο του χέρια
στην κεφαλήν και ασχήμισε το πρόσωπο τ’ ωραίο.
Και η μαύρη στάκτη εκάθιζε στον άφθαρτον χιτώνα.
Κι εκείτονταν φαρδύς πλατύς στο χώμα ξαπλωμένος
και με τα χέρια ασχήμιζε ξεσπώντας τα μαλλιά του.

αθάλη= στάχτη

[πηγή: Ομήρου Ιλιάς, μτφ. Ιάκ. Πολυλάς, Αθήνα: ΟΕΔΒ 1965]