Τα λάφυρα στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία

Όμηρος, Ιλιάδα Α 121-130: Ο Αχιλλέας μιλάει στον Αγαμέμνονα για τη διανομή λαφύρων

Του αντείπεν ο φτερόποδος ισόθεος Πηλείδης:
«Ένδοξε Ατρείδη, περισσά φιλόπλουτε, τι λέγεις;
Οι μεγαλόψυχοι Αχαιοί πώς θα σου δώσουν δώρον;
Μη κάπου λάφυρα κοινά γνωρίζομε αφημένα;
Όσ' απ' τες χώρες, πήραμε, εμοιρασθήκαν όλα
και να τα ξανακάμομε σωρό δεν είναι πρέπον·
αλλά συ τώρα στον θεόν απόλυσε την κόρη,
και τετραπλά θ' ανταμειφθείς, αν ποτέ δώσει ο Δίας
οι Αχαιοί να πάρομε την πυργωμένην Τροίαν».

[Πηγή: Ομηρικά Έπη: Ιλιάδα, Β΄ Γυμνασίου, μτφ. Ιάκ. Πολυλάς, Αθήνα, ΟΕΔΒ, 2010]

Όμηρος, Ιλιάδα Ι 277-285: Υπόσχεση του Πηλέα προς τον Αχιλλέα για πλούσια λάφυρα μετά την πτώση της Τροίας

και τούτ' αμέσως θα δοθούν κι οι αθάνατοι αν θελήσουν
την υψηλήν να ρίξουμε την πόλιν του Πριάμου,
να πάρεις, όταν οι Αχαιοί τα λάφυρα μοιράσουν,
χρυσόν και χάλκωμ' αρκετό καράβι να φορτώσεις.
Κι είκοσι Τρωαδίτισσες γυναίκες να διαλέξεις
θαυμάσιες διά το κάλλος των κατόπιν της Ελένης,
και στ' Άργος το Αχαϊκόν, της γης μαστάρι, αν φθάσει,
γαμβρόν σε θέλει, αγαπητόν ως έχει τον Ορέστην,
που χαίρεται όλα τα καλά, μονάκριβο του αγόρι.

[Πηγή: Ομηρικά Έπη: Ιλιάδα, Β΄ Γυμνασίου, μτφ. Ιάκ. Πολυλάς, Αθήνα, ΟΕΔΒ, 2010]

Όμηρος, Ιλιάδα Ι 365-368: Απειλή του Αχιλλέα για αναχώρηση για τη Φθία

κι εδώθε χάλκωμα, χρυσόν και σίδερο θα πάρω,
και ωραίες κόρες λάφυρα δικά μου από τον κλήρον·
μου λείπει το βραβείον μου, που αυτός, που το 'χε δώσει,
το επήρε πίσω υβριστικώς, ο κραταιός Ατρείδης.

[Πηγή: Ομηρικά Έπη: Ιλιάδα, Β΄ Γυμνασίου, μτφ. Ιάκ. Πολυλάς, Αθήνα, ΟΕΔΒ, 2010]

Ευριπίδης, Τρωάδες 15-22 (από τον πρόλογο του Ποσειδώνα): Οι Αχαιοί φεύγουν με πλούσια λάφυρα από την Τροία

Έρμα είναι τ' άλση τα ιερά, μες στο αίμα
πλένε οι ναοί· κι ο Πρίαμος, σκοτωμένος,
πλάι στα σκαλιά του σπιτικού βωμού του.
Το φρυγικό το κούρσος, το χρυσάφι,
φορτιά το παν στων Αχαιών τα πλοία·
και πρίμο αγέρα καρτερούν, να φύγουν,
οι Έλληνες που τον πόλεμο εδώ φέραν
και με χαρές μετά από δέκα χρόνια
να δούνε τις γυναίκες, τα παιδιά τους.

[Ευριπίδης, Οι Ικέτισσες, Οι Τρωαδίτισσες, Οι Βάκχες, μτφ. Θρ. Σταύρου, «Άλφα», Αθήνα, 1952]